چکیده:
سیاست خارجی ترکیه در قبال گروه های تارشگری در سوریه و تاثیر آن بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران است. سئوال اصلی تحقیق عبارت است از: سیاست های خارجی ترکیه در قبال گروه های تارشگری در سوریه چیست و چه تاثیری بر امنیت نظامی جمهوری اسلامی ایران دارد؟ فرضیه مطرح شده در این پژوهش این است که: سیاست های خارجی ترکیه در قبال گروههای تارشگری در سوریه بی طرفی، میانجیگری و حمایت و پشتیبانی از گروههای تارشگری بوده و این سیاست ها بر امنیت نظامی ایران تاثیر منفی دارد. تحقیق از نوع کاربردی بوده و با روش توصیفی و موردی زمینه ای انجام شده است. براساس نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل اسناد و مدارک و پرسشنامه تحقیق، سیاست های خارجی ترکیه در قبال گروه های تارشگری در سوریه در ابتدای بحران سیاست بی طرفی بوده سپس ترکیه سیاست خود را به میانجیگری بین دولت و گروههای تارشگری تغییر داده است؛ نهایتا ترکیه به سیاست حمایت و پشتیبانی از گروه های تارشگری روی آورده است. تاثیر این سیاست که عبارت بوده است از: تغییر موازنهی قوای منطقهای به زیان ایران، ظهور و تقویت گروههای تارشگری ضد ایران، افزایش تهدیدات قومیتی در ایران، افزایش فرقهگرایی در منطقه، افزایش تهدیدات مرزی، تضعیف محور مقاومت در منطقه، شکلگیری الگوی منازعه در منطقه، افزایش حضور قدرتهای فرامنطقهای در منطقه، بر امنیت نظامی جمهوری اسلامی ایران تاثیر منفی دارد. بدین وسیله فرضیه اصلی تحقیق آزمون و تایید شده است.
Turkey's foreign policy towards extremist groups in Syria is neutral, mediated and supported by extremist groups, and these policies have a negative impact on Iran's military security. The research is applied and has been done by descriptive and case study method. According to the results of the analysis of documents and research questionnaire, Turkey's foreign policy towards extremist groups in Syria at the beginning of the crisis was a policy of neutrality, then Turkey changed its policy to mediation between the government and extremist groups. Is; Finally, Turkey has turned to the policy of supporting the Tarshish groups. The effect of this policy, which has been: changing the balance of regional forces to the detriment of Iran, the emergence and strengthening of anti-Iranian extremist groups, increasing ethnic threats in Iran, increasing sectarianism in the region, increasing border threats, weakening axis Resistance in the region, the formation of a pattern of conflict in the region, the increasing presence of supra-regional powers in the region, have a negative impact on the military security of the Islamic Republic of Iran. The main hypothesis of the research has been tested and confirmed.
خلاصه ماشینی:
هدف مطرح شده در اين مقاله اين است که «رويکردهاي سياست خارجي ترکيه در قبال گروه هاي تارشگري در سوريه ابتدا بيطرفي بوده ، سـپس بـه ميـانجي گـري بـين دولـت و ٨٤ گروه هاي تارشگري رسيده و درنهايـت بـه حمايـت و پشـتيباني از گـروه هـاي تارشـگري انجاميده است و اين رويکردها با تغيير موازنه قواي منطقه اي به زيان ايران ، ظهور و تقويت گروه هاي تارشگري ضد ايران در منطقه غرب آسـيا، افـزايش تهديـدات قـوميتي در ايـران ، افزايش فرقه گرايي در منطقه غرب آسيا، افزايش تهديدات مرزي ، تضعيف محـور مقاومـت در منطقه ، شـکل گيـري الگـوي منازعـه بـه جـاي همکـاري در منطقـه و افـزايش حضـور قدرت هاي فرامنطقه اي در منطقه غرب آسيا، بر امنيت نظامي جمهوري اسلامي ايـران تـأثير منفي دارد».
درواقع ايران به اين مسئله پي برد که نه تنها يک متحد عربي بااهميت را از دست خواهد داد، بلکه توانـايي ايـن کشـور در حمايـت از حزب الله و نفوذ اين کشور در لبنان و موضوع منازعه اعراب - رژيم صهيونيستي نيز محدود خواهد شد (٢٠١٣:٢٧ ,Goodarzi)؛ بنابراين سياست هاي خارجي ترکيـه در قبـال گـروه هـاي تارشگري در سوريه تغييردهنده موازنه قواي منطقه اي است که به زيان امنيت نظـامي ايـران است .
با توجه به نتايج اين مقاله که نشان مي دهد رويکرد سياسـت خـارجي ترکيـه طيـف وسيعي از تأثير را بر امنيت نظامي ايران دارد، ضـرورت دارد جمهـوري اسـلامي ايـران بـا استفاده از نقش ساير قدرت هـاي حاضـر در سـوريه ماننـد روسـيه و ايجـاد سـازوکارهاي چندجانبه ، مانع اجراي سياست ترکيه در قبال گروه هاي تارشگري در سوريه شود.