چکیده:
فضای مصنوع و غیرمصنوع، همواره مورد ادراک و ارزیابی آدم‍‍ی قرار میگیرد. و نیاز به فضاهای آشنا و هویتمند از مهمترین شاخصههای کیفی زندگی انسان است. بر اساس مطالعات علوم مرتبط با روان، ناخودآگاه انسان، شامل خاطرات جمعی و فردی از اشکال و فرمهای گذشته است. از این رو آدمی در برخورد با برخی فضاها، به سرعت احساس آشنایی و نزدیکی دارد. و در بعضی دیگر احساس غربت. در این نوشتار به دنبال ضرورت این موضوع در طرح فضا، این پرسش مطرح است که آیا با نگاهی به فرایند شکلگیری طرحوارههای ذهنی از فضا در ناخودآگاه و نحوه انطباق دادههای جدید با آن میتوان به صورت عمیق به نحوه آشناپنداری (این همانی) و هویتمندی فضا پرداخت؟. در این تحقیق با نگاهی بین رشتهای، مروری بر مقوله ناخودآگاه در حوزه روانشناسی و معماری صورت پذیرفته. و سپس مکانیزم تأثیر آن بر نحوه شناخت فضای مصنوع مورد بررسی قرار میگیرد. روش تحقیق کیفی است، که در ابتدا مطالب به صورت کتابخانهای و اسنادی در حوزه روانشناسی و شناخت ناخودآگاه و مراحل ادراک و شناخت توسط آن در ذهن انسان جمعآوری شده. و سپس به صورت تحلیلی مورد بررسی قرار گرفته است. نتیجه آنکه بررسی نحوه درک فضا توسط آدمی در ایجاد کیفیتهایی همانند "این همانی و هویتمندی" مؤثر میباشد و ناخودآگاه انسان به عنوان منبع اصلی خاطرات و تأثیر بر رفتار و انتخاب آدمی نیاز به توجه و بررسی بیشتری در نحوه طراحی آینده فضاهای معماری دارد.
Architecture is the art of constructing a space that is perceived and appreciated by human beings. The need for conventional and identifiable areas in architecture is one of the most important qualitative features of human life. According to studies of the sciences related to the psyche, the subconscious contains social and individual memories of past forms and forms. Therefore, in dealing with some spaces, one quickly feels familiar and close, and in others, a sense of home. In this paper, the question is whether looking at the process of forming mental schemas from space in the subconscious and how new data can be adapted to it can be profoundly familiar. And the identity of the paying area? In this research, an interdisciplinary study of the subconscious is done in the field of psychology and architecture. Then the mechanism of its impact on the way of knowing architecture is examined. The research method is qualitative, which is first collected as library and documentary material in the field of psychology, and subconscious cognition and the stages of perception and cognition in the human mind, and then analyzed analytically, and then examines how space is understood by One is useful in creating qualities such as "this identity and identity." And the unconscious human being as the primary source of memories and influence on human behavior and choice needs more attention and consideration in the future design of architectural spaces.
خلاصه ماشینی:
In this paper, the question به فرايند شکل گيري طرح واره هاي ذهني از فضا در ناخودآگاه و نحوه is whether looking at the process of forming mental schemas from space in the subconscious and how انطباق داده هاي جديد با آن ميتوان به صورت عميق به نحوه آشناپنداري new data can be adapted to it can be profoundly (اين هماني) و هويتمندي فضا پرداخت ؟.
در طي زمان ، انسان با دريافت اطلاعات از محيط خود، به مرور آن را به صورت تجريد شده در ناخودآگاه خود بايگاني ميکند و به اين ترتيب آن را به ساختار اوليه اي براي شناخت و درک محيط هاي بعدي تبديل ميکند که به تدريج اين ساختار زبان مشترک ادراکي بين انسان ها در کل جهان و يا جوامع انساني خواهد شد.
لذا توجه به نظريه هاي مرتبط با "ناخودآگاه از جمله “نظريه ناخودآگاه ١ فرويد" و نيز "نظريه کهن الگوي ٢ يونگ "، و نظريه هاي شناختي در روان شناسي که نحوه ادراک فضا و تأثير ناخودآگاه ذهن در اين فرايند را مشخص کند، ميتواند ميزان تأثير اين امر را در اين هماني و هويت مندي فضا مورد بررسي قرار دهد.
اما با اين وجود ممکن است در چند لحظه به صورت فلاش بک در دسترس قرار بگيرند و منبع ضمني ذهن ناخودآگاه ميتواند به عنوان منبعي از روياهاي شب و افکار خودکار ديده شوند(اتکينسون ، ١٣٨٥: ٢٥-٣٥).
هويتمندي فضاي معماري در انطباق با طرح واره هاي ناخودآگاه در شکل گيري هويت مکاني، دو مرحله وجود دارد.