چکیده:
سرمایه اجتماعی یک مفهوم نسبتا جدیدی در علوم اجتماعی است و به طور خلاصه به معنای هنجارها و شبکههایی است که امکان مشارکت مردم را در اقدامات جمعی به منظور کسب سود متقابل فراهم میکند. این مفهوم با شیوههایی همچون سنجش سطح اعتماد اجتماعی و سطوح عضویت در انجمنهای مدنی، رسمی یا غیر رسمی قابل اندازهگیری است. سرمایه اجتماعی مفهومی ترکیبی است که موجودی یا میزان این هنجارها و شبکهها را در یک جامعه و در یک مقطع زمانی خاص تشریح میکند. رابطه متقابل، رفتار غیر خود خواهانه و اعتماد نمونههای ی از این هنجارها است. سرمایه اجتماعی از مفاهیم نوینی است که امروزه در بررسیهای اقتصادی و اجتماعی جوامع متدرن مطرح شده است و شناسایی آن بهعنوان یک نوع سرمایة، چه در سطح مدیریت کلان توسعه کشورها و چه در سطح مدیریت سازمانها و بنگاههاء میتواند شناخت جدیدی را از سیستمهای اقتصادی - اجتماعی ایجاد و مدیران را در هدایت بهتر سیستمها یاری کند. هدف این مطالعه، طراحی مدل سرمایۀ اجتماعی در سازمانهای دولتی ایران بوده است. این مقاله به بررسی ابعاد و شاخصهای سرمایه اجتماعی پرداخته و سه بعد شناختی، رابطهای و ساختاری مورد شناسایی قرار میدهد.
Social capital is a relatively new concept in the social sciences, and in short, it means norms and networks that allow people to participate in collective action for mutual benefit. This concept can be measured by methods such as measuring the level of social trust and membership levels in civil, formal or informal associations. Social capital is a compound concept that describes the existence or extent of these norms and networks in a society at a particular time. Relationships, selfish behavior, and trust are examples of these norms. Social capital is one of the new concepts that has been introduced today in the economic and social studies of modern societies and its identification as a type of capital, both at the level of macro-management of countries and at the level of management of organizations and enterprises can provide a new understanding of socio-economic systems. Create and assist administrators to better manage systems. The purpose of this study was to design a social capital model in Iranian government organizations. This article examines the dimensions and indicators of social capital and identifies three dimensions: cognitive, relational and structural.
خلاصه ماشینی:
يافته هاي پژوهش در اين بخش به مطالعه مدل ها و پژوهش هاي مختلف داخلي و خارجي پرداخته و به بررسي و استخراج متغييرها مي پردازيم : در سال ١٣٨٨ توسط معمارزاده و همکاران ذمقاله اي تحت عنوان «بررسي نقش سرمايه اجتماعي بر بهبود عملکرد کارکنان » انجام پذيرفت .
(به تصویر صفحه مراجعه شود) در سال ١٣٩٠ توسط اصفهاني و همکاران مقاله اي تحت عنوان بررسي سرمايه اجتماعي سازماني در سازمانهاي خدماتي استان اصفهان (با رويکرد آموزه هاي مديريت در آثار سعدي) انجام پذيرفت .
در سال ١٣٩٥ توسط مجيد حسيني نثار و همکاران ، مقاله اي تحت عنوان «بررسي رابطه بين سرمايه اجتماعي سازماني و رفتار شهروندي سازماني در سازمان هاي فرهنگي استان گيلان » انجام پذيرفت .
(به تصویر صفحه مراجعه شود) در سال ١٣٩٦ توسط سعيد آيباغي و همکاران ، مقاله اي تحت عنوان «تاثير سرمايه اجتماعي بر سلامت سازماني در سازمان هاي دولتي» انجام پديرفت .
(به تصویر صفحه مراجعه شود) در سال ١٣٩٦ توسط فريدون احمدي و ناصر توره ، مقاله اي تحت عنوان بررسي کارآمدي آموزش معنويت در ايجاد سرمايه اجتماعي با تاکيد بر آموزه هاي دين مبين اسلام (مورد مطالعه : کارکنان سازمان هاي دولتي شهر سنندج ) انجام پذيرفت .
(به تصویر صفحه مراجعه شود) در سال ١٤٠٠ توسط فاطمه پاکنهاد و همکاران مقاله اي تحت عنوان «مفهوم پردازي مولفه هاي سرمايه اجتماعي مبتني بر شبکه اجتماعي مجازي» انجام پذيرفت .