چکیده:
در عصر جدید با پیشرفت فناوریهای نوین، الگوریتمها تقریبا در همه زمینههای زندگی ما حضور دارند. در دنیای حقوق نیز تعداد قابل توجهی از قراردادها توسط الگوریتمها منعقد میشود؛ در این بین «قراردادهای الگوریتمی جعبه سیاه» از اهمیت ویژهای برخوردارند. زیرا الگوریتمهای جعبه سیاه (هوش مصنوعی) در تصمیم سازی کاملا مستقل عمل میکنند و نحوه تصمیمگیری آنها برای کاربر انسانی قابل پیش بینی نیست. چگونگی تشکیل قصد انشاء سازنده قراردادهای الگوریتمی جعبه سیاه و قابلیت انتساب آن به کاربر انسانی از جمله مسائلی است که تحقیق حاضر در پی پاسخگویی به آن است. با بررسیهای بعمل آمده میتوان اظهار داشت که الگوریتمهای جعبه سیاه بر خلاف الگوریتمهای ساده و جعبه روشن در انعقاد عقود به نحو مستقل عمل میکنند. در این قراردادها قصد انشای سازنده عقد به کاربر انسانی قابل انتساب نیست، ولی میتوان با قیاس از ملاک شکلگیری اراده (قوه تمیز) و کیفیات تشکیل قصد در صغیر ممیز و سفیه، وجود اراده در الگوریتمهای جعبه سیاه (هوش مصنوعی) را اثبات کرد. در این زمینه، بازنگری در قوانین موجود و انطباق با فناوریهای جدید در زمینه حقوق رقابت، حریم خصوصی و حفاظت از دادها ضروری به نظر میرسد.
In the new age with the advancement of new technologies, algorithms are present in almost all areas of our lives. In the world of law, a significant number of contracts are concluded by algorithms; In the meantime, "black box algorithmic contracts" are of particular importance. Because black box algorithms (artificial intelligence) operate completely independently in decision making and how they make decisions is unpredictable for the human user. How to form a constructive intention of black box algorithmic contracts and its attribution to human user is one of the issues that the present study seeks to address. it can be stated that black box algorithms, unlike simple and light box algorithms, operate independently in concluding contracts. In these contracts, the intention to write the contract constructively can not be attributed to the human user, but it is possible to compare the existence of will in black box algorithms (artificial intelligence) by comparing the criterion of will formation (clean power) and the qualities of intention formation in minor and fool, Proved. In this regard, it is necessary to review existing laws and adapt to new technologies in the field of competition law, privacy and data protection.
خلاصه ماشینی:
در اين قراردادها قصد انشاي سازنده عقد به کاربر انساني قابل انتساب نيست ، ولي ميتوان با قياس از ملاک شکل گيري اراده (قوه تميز) و کيفيات تشکيل قصد در صغير مميز و سفيه ، وجود اراده در الگوريتم هاي جعبه سياه (هوش مصنوعي) را اثبات کرد.
(Hacker, et al, 2020: 5) الگوريتم هاي يادگيري عميق در حوزه انعقاد قراردادها نيز به کار گرفته ميشوند؛ اين امر که يک الگوريتم يادگيري عميق (الگوريتم جعبه سياه ) بتواند مستقلاً به انعقاد قرارداد بپردازد امري است که داراي آثار و مسائل حقوقي متعدد است ؛ چگونه يک الگوريتم ميتواند به نحو مستقل به معامله با ديگران بپردازد، اگر قصد انشاء سازنده عقد قابل انتساب به کاربر انساني نباشد، آيا خود الگوريتم ها ميتوانند داراي قصد انشاء باشند و مستقلاً به انعقاد معامله بپردازند.
هوش مصنوعي داراي قدرت درک مفهوم ، سنجش و تصميم گيري است (کلاته رحماني و چهارده چريکي، ١٣٨٩: ١٣٧-١٣٩)؛ يعني همان مراحلي که در ارادٔە انسان جهت تشکيل قصد طي ميشود در هوش مصنوعي نيز رخ ميدهد؛ بنابراين ، نميتوان الگوريتم هاي هوشمند جعبه سياه را به عنوان ابزاري ساده در انعقاد قراردادها دانست ، زيرا در بسياري از موارد خودِ الگوريتم هاي جعبه سياه هستند که لزوم انجام معامله ، تعيين موقعيت خريد يا فروش ، معين کردن مفاد معامله و انجام آن را بر عهده دارد، بدون اينکه به علم يا آگاهي حين معامله کاربر انساني يا تنفيذ بعدي وي نيازي باشد.