چکیده:
پژوهش حاضر با هدف ارزیابی وضعیت کارایی آموزشی و پژوهشی 27 دانشگاه جامع دولتی ایران در سالهای تحصیلی 1393-1392 و 1394-1393 با استفاده از روشهای ناپارامتری تحلیل پوششی دادهها و پارامتری تحلیل مرز تصادفی برای متغیرهای ورودی (تعداد دانشجویان ورودی، تعداد اعضای هیئت علمی، تعداد کارکنان و بودجه) و متغیرهای خروجی (درآمد اختصاصی، تعداد دانشجویان در حال تحصیل، تعداد دانشآموختگان و مقالات همایشی) مستخرج از لایحه بودجه، آمار و مستندات مؤسسه پژوهش و برنامهریزی آموزش عالی و وبسایت پایگاه جهان اسلام انجام شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که در واحدهای دانشگاهی ناکارایی وجود دارد؛ در واحدهای دانشگاهی مختلف، درجه ناکارآمدی متفاوت است؛ میانگین کارایی کل دانشگاههای جامع در سال 1393 در مقایسه با سال 1394 افزایش یافته است؛ میانگین کارایی آموزشی دانشگاههای منتخب در طول زمان افزایش و میانگین کارایی پژوهشی با کاهش همراه بوده است؛ نتایج آزمون اعتبار دادهها در روش ارزیابی تحلیل مرز تصادفی گویای وضعیت ناهمسانی واریانس دادههای مطالعه است؛ نتایج آزمون عامل تورم واریانس با هدف بررسی مسئله همخطی بین متغیرهای توضیحی نشان از همخطی بین برخی متغیرهای توضیحی از جمله اعضای هیئت علمی و بودجه داشت؛ اثر کششی ضرایب برآوردی تعدادی از نهادههای پژوهش برای ستاندههای آموزشی و پژوهشی دانشگاههای منتخب معنادار نبود و در نهایت در روش تحلیل مرز تصادفی علاوهبر ناکارایی فنی، ناکارایی تصادفی و ضریب کشش نهادهها بر ستاندههای آموزش و پژوهش نیز برآورد شده است که میتواند راهنمای سیاستگذاران و رؤسای دانشگاهها درباره تصمیمهای تخصیص منابع کاراییمحور باشد.