چکیده:
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بسته درمانی مثبتنگر ایرانی- اسلامی بر بهزیستی روانشناختی و پریشانی روانشناختی دانشآموزان دختر متوسطه دوم انجام گرفت. پژوهش حاضر نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پس آزمون با گروه گواه و مرحله پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل دانشآموزان دختر متوسطه دوم شهر اصفهان در سال تحصیلی 98-1397 بود. در این پژوهش تعداد 30 دانشآموز د دانشآموزان دختر متوسطه دوم با روش نمونهگیری غیرتصادفی هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروههای آزمایش و گواه گمارده شدند (15 دانشآموز در گروه آزمایش و 15 دانشآموز در گروه گواه). گروه آزمایش بسته درمانی مثبتنگر ایرانی- اسلامی را طی سه ماه در 11 جلسه 75 دقیقهای دریافت نمودند. پرسشنامههای مورد استفاده در این پژوهش شامل مقیاس خودسنجی التزام عملی به اعتقادات اسلامی (نویدی، 1376)؛ پرسشنامه بهزیستی روانشناختی (ریف، 1989) و پرسشنامه پریشانی روانشناختی (کسلر و همکاران، 2003) بود. دادههای حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر توسط نرمافزار آماری SPSS23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بسته درمانی مثبتنگر ایرانی- اسلامی بر بهزیستی روانشناختی و پریشانی روانشناختی دانشآموزان دختر متوسطه دوم تأثیر معناداری داشته است(p <0/001). بدین صورت که این بسته روانشناختی توانسته منجر به بهبود بهزیستی روانشناختی و کاهش پریشانی روانشناختی دانشآموزان دختر متوسطه دوم شود.
Introduction Enjoying mental health can improve the students’ educational performance as one of the basic factors in their success. Therefore, the present study was conducted to investigate the effectiveness of Iranian Islamic positive treatment on the psychological wellbeing and psychological distress on secondary high school female students. Method It was a quasi-experimental study with pretest, posttest, control group and two-month follow-up stage. The statistical population of the present study included secondary high school female students in academic year 2018-19. 30 secondary high school female students were selected through non-random purposive sampling method and replaced into experimental and control groups (15 students in the experimental group and 15 students in the control group). The experimental group received Iranian Islamic positive treatment in eleven seventy-five-minute sessions during three months. However, the control group was waiting to receive the intervention and did not receive this treatment during the research process. The applied questionnaires in this study included the scale of self-examination of practical obligation to Islamic beliefs (Navidi, 1997), psychological wellbeing questionnaire (Ryff, 1989), psychological distress questionnaire (Kesler, 2003). The data from the study were analyzed through repeated measurement ANOVA via SPSS23 software. Result The results showed that Iranian Islamic positive treatment has significantly influenced the psychological wellbeing and psychological distress of secondary high school female students (p < 0.001) in a way that this psychological package was able to lead to the improvement of psychological wellbeing and decrease of psychological distress in secondary high school female students.
خلاصه ماشینی:
(Ryff & Singer, 2006; cited by Morady & Hejazy, 2018) 1 ديگر مؤلفه اي که ميتواند بر عملکرد دانش آموزان تأثير داشته باشد، پريشاني روان شناختي است ( ;٢٠١٦ ,Bigdeli &Rasa, Rezaei ;٢٠١٨ ,Hansen &Simons, Sistad, Simons Tang, Byrne and Qin (2018) .
(2007; Chowdhury, Kevorkian, Hawn, Amstadter & Dick, 2018 تاکنون روش هاي درماني و آموزشي مختلفي براي افزايش عملکرد تحصيلي، ارتباطي، 1- psychological distress اجتماعي، هيجاني، عاطفي، روان شناختي و شناختي دانش آموزان بکار گرفته شده است .
با توجه به نقش مذهب در جامعه ايراني، يکي از اين روش ها ميتواند درمان مثبت نگر ايراني - اسلامي باشد (٢٠١٦ ,Golparvar &Jamshidian Qaleh Shahi, Aghaei ) که پيشينه پژوهشي کمي از آن در دست بوده اما نتايج پژوهش هاي متعددي نشان داده اند که درمان مثبت نگر کارآيي بالايي در جهت بهبود مؤلفه هاي روان شناختي، اجتماعي و هيجاني افراد گوناگون دارد Mahmoudi & Khoshakhlagh, 2018; Madadi Zavareh, Golparvar & Aghaie, 2018; ) Uliaszek, Rashid, Williams & Gulamani, 2016; Shoshani, Steinmetz & Kanat- Maymon, 2016; Farnam & Madadizadeh, 2016; Asadaleh Tuyserkani, Peyvastegar, Bani Jamali & Dehshiri, 2016; Proyer, Gander, Wellenzohn & Ruch, 2016; Hosseinabadi, Pourshahriari & Zandipour, 2016; Qorashi & Dokanei Fard, 2015; .
(Flink, Smeets, Bergbom & Peters, 2015; Honarmandzadeh & Sajjadian, 2015; مرور ادبيات درمان مثبت نگر نشان داده است که اين رويکرد داراي کارآيي باليني مناسبي براي طيف وسيعي از افراد و موقعيت هاي مختلف به شمار ميرود ( & Mitchell, Vella-Brodrick ٢٠١٠ ,Klein).