چکیده:
هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی روش تدریس شبیهسازی در درس فیزیک بر خلاقیت دانشآموزان متوسطه دوم شهر اصفهان، در سال تحصیلی 1398-1397 بود. پژوهش نیز به روش طرح نیمه تجربی و با طرح پیشآزمون و پسآزمون انجام شد. برای سنجش خلاقیت فراگیران بر اساس دیدگاه تورنس، که در چهار خرده مقیاس سیالی، بسط، ابتکار و انعطافپذیری، بیان شده از آزمون 60 سوالی خلاقیت عابدی (1372) استفاده شد. از بین تمام دانشآموزان متوسطه دوم شهر اصفهان در رشتة علوم تجربی و در دریزیک، به صورت نمونهگیری تصادفی خوشهای چند مرحلهای، تعداد50 نفر از دانشآموزان، انتخاب شدند. فراگیران در دو گروه 25 نفره با رشتههای تحصیلی متفاوت، در دو کلاس درسی مجزا به صورت گروه آزمایش با روش تدریس شبیهسازی و گروه کنترل با روش تدریس سنتی و بدون هیچ مداخلهای به مدت هشت هفته و در جلسههای 90 دقیقهای آموزش دیدند. برای تمام فراگیران در دو گروه از یک معلم برای آموزش استفاده شد. دادههای این تحقیق با استفاده از نرمافزار 25 SPSS و در دو سطح آمار توصیفی و آمار استنباطی با تحلیل کواریانس چند متغیره (مانکوا) تحلیل گردید. در نهایت نتایج تحلیل این پژوهش نشان داد که؛ روش تدریس مبتنی بر شبیهسازی میتواند تفاوت معناداری در خرده مقیاسهای سیالی، بسط و ابتکار آنها داشته(05/0P<) ولی در مؤلفة انعطاف پذیری خلاقیت آنها تفاوت معناداری وجود ندارد(05/0P>) و در مجموع این شیوه از تدریش باعث ارتقای خلاقیت در این فراگیران شد.
The purpose of this study was to determine the effectiveness of simulation teaching method in physics course on creativity of second high school students in Isfahan city during the academic year 2018-2019. The research method is quasi-experimental design with pre-test and post-test design. In order to measure creativity based on Torrance's view, Abedi's creativity test was used in the four subscales of Fluency, Elaboration, Intivative, and Flexibility. For this purpose, 50 high school students were selected from Isfahan Secondary High School in Experimental Sciences in Physics by multi-stage cluster random sampling. The learners were trained in two groups of 25 students with different fields of study, experimental group with simulation teaching method and control group with traditional teaching method without any intervention for eight weeks, each session for 90 minutes. For all test and control groups, one teacher was used for learning. Data were analysed by SPSS 25 software at two levels of descriptive and inferential statistics using multivariate analysis of covariance (Mankova). Finally, the results of the analysis showed that the simulation-based teaching method can have a significant difference in the fluid, elaborate, and creative subscales (P0.05). Overall, this style of teaching promoted creativity in these learners.