چکیده:
انقلاب کمونیستی روسیه در سال 1917 به رهبری ولادیمیر لنین و انقلاب اسلامی ایران در سال 1979 به رهبری امام خمینی به ثمر نشستند و مانند اکثر انقلاب ها، صدور انقلاب در دستور کار رهبران آن ها قرار گرفت. سازوکارهای صدور انقلاب های ایران و روسیه دارای وجوه تشابه و تمایز بسیاری است. برای درک این تفاوت ها و شباهت ها از نظریه سازه انگاری که هم به معانی، انگاره ها، قواعد، هنجارها و رویه ها به عنوان عوامل فکری و هم به عوامل مادی تکوین پدیده های اجتماعی توجه می کند، بهره می بریم. با نگاهی سازه انگارانه، بویژه از منظر سازه انگاران کل گرا در می یابیم که انقلاب ایران و انقلاب روسیه از نظر توجه به تبلیغات، حمایت از جنبش های رهایی بخش و ضد سرمایه داری، بهره گیری از دیپلماسی عمومی و استفاده از الگوی انقلاب به عنوان نمونه دارای وجوه تشابه و از جهت استفاده از ابزار فیزیکی، جنگ و اشغال سرزمینی و نیز احزاب کمونیست در خارج از کشور توسط انقلابیون روسیه و ترویج گفتمان مقاومت شیعی و استفاده ازعناصر دینی از طریق تربیت و اعزام مبلغان مذهبی و اشاعه مناسک دینی در سراسر جهان اسلام از سوی انقلابیون ایران دارای وجه افتراق عمده اند.
The Russia Revolution led by Vladimir Lenin in 1917and the Islamic Revolution of Iran led by Imam Khomeini in 1979 sat down and like most of revolutions, included the export of the revolution in the agenda of the revolutionar leaders. There been many similarities and dissimilarities between two revolution in terms of the mechanisms of the export of the revolution. To understand these differences and similarities, we employ a constructivist approach in understanding the means, notions, rules, norms and practices of the export of revolution as a developmental intellectual factors and material dynamics. With a constructivist look, especially from the point of view of the holistic constructivists, we understand that the Iranian Revolution and the Russian Revolution have similar features especially in the area of advertising, supporting of the liberation and anti- capitalist movements, taking advantage of public diplomacy and the use the model of revolution as an example. But they have major differences. Whereas the Russian revolutionaries tended to employ physical instruments, war and occupation of land, supporting of communist parties all around the world, the Iranian revolutionaries promoted the discourse of Shiite resistance and more generally used religious elements through sending missionaries and propagating religious rituals in all across the Muslim world
خلاصه ماشینی:
با نگاهی سازه انگارانه ، بویژه از منظر سازه انگاران کل گرا در می یابیم کـه انقلاب ایران و انقلاب روســـیه از نظر توجـه ـبه تبلیغـات ، حمـایت از جنبش هـای رهـایی بخش و ضــد ســرمایه داری ، بهره گیری از دیپلماسـی عمومی و اســتفاده از الگوی انقلاب به عنوان نمونه دارای وجوه تشـابه و از جهت اسـتفاده از ابزار فیزیکی ، جنگ واشـغال سـرزمینی و نیز احزاب کمونیسـت در خارج از کشـور توسـط انقلابیون روسـیه و ترویج گفتمان مقاومت شـیعی و اسـتفاده از عناصـر دینی از طریق تربیت و اعزام مبلغان مذهبی و اشـاعه مناسـک دینی در سـراسـر جهان اسـلام از سوی انقلابیون ایران دارای وجه افتراق عمده اند.
از جمله رویکردهای نمونه سازی ، رویکرد اسلامی کردن تمام عیار ایران که در ابتدای انقلاب بیشتر مطرح بود، رویکرد بازسازی جامعه و اقتصاد در دوران پس از جنگ و به ویژه در دوران ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی ، نمونه فرهنگی و سیاسی در دوران سید محمد خاتمی که خط مشی تنش زدایی در سیاست خارجی را دنبال می کرد، رویکرد پیشرفت کمی و آماری در زمینه علمی و فناوری در کنار جنبه هایی از رویکردهای سه گانه قبلی که در دوران احمدی نژاد دنبال شد (یزدانی ،آقاحسینی و شیخون ، ١٣٩١: ٢٥٦) که همه این رویکردها به انحای مختلف وجود داشته و متناسب با شرایط داخلی و بین المللی نیز دستخوش تغییر شده است .