چکیده:
وجود یا عدم وجود برخی ویژگیها در متهمان. یکی از عوامل مهم تعیین واکنش کیفری در نظامهای عدالت کیفری است. ویژگیها و خصوصیتهای متهمان همواره در تعیین کیفر و با رهایی آنان از مجازات مورد توجه بوده و هست. به رغم تصریح قوانین و ادعای مجریان عدالت کیفری بر تساوی افراد در برابر قانونء اموری چون جنسیت. تاهل, سن. مذهب و تابعیت متهم.ء در روبه مجریان عدالت کیفری, عواملی اساسی در تعیین کیفر است. در این پژوهش کوشش شده است. با رویکردی میان رشتهای به بررسی تصمیمهای قضابی درباره متهمان به شرب خمرء در سه سطح دادسرای عمومی, دادگاه کیفری دو و دادگاه تجدبدنظر پرداخته شود. دادههای تحقیق, با مطالعه موردی پروندههای موجود در دادسرای عمومی و انقلاب ناحیه شش مشهد. دادنامههای دادگاههای کیفری دو مشهد و دادگاه تجدبدنظر استان خراسان رضوی و گفتگو با قضات فراهم آمده است. شرب خمر از جمله جرایم حدی بوده و ۸۰ ضربه تازیانه را برای نوشنده الکل در بر داردء با توجه به اینکه مجازات شرعی این جرم ثابت و فاقد هرگونه قابلیت تبدیل و یا تخفیف است. در نگاه نخست. شاید این گونه به نظر برسد که دادرسان گیفری فاقد هرگونه اختیاری در گزینش واکنش گیفری درخور با توجه به وضعیت و ویژگیهای متمهمان هستند. در حالی که نتایج این پژوهش گوبای تاثیر عوامل قانونی همچون (قاعده دراء یک مرتبه اقرار» عدم درک ماهیت جرم ارتکابی, عدم علم به حرمت. داشتن اضطرار در استعمال, توبه مجرمء درخواست عفو) و تاثیر عوامل قضایی همچون (عدم اقناع وجدانی قاضی, علمآور و شرعی نبودن آزمون الکلسنجی و اماره بودن آن و عدم حصول علم عادی, عدم حرمت الکل صنعتی) و عوامل فراقانونی (جنسیت. تاهل, سن و...) در تعیین واکنش کیفری دارد.