چکیده:
سابقه و هدفLicorice شیرین بیان) گیاهی داروئی به دست آمده از گیاه )Glycrrhizaglabra است . شیرین بیان جزء یکی از قدیمی ترین گیاهان داروئی با تاریخچه مصرف طولانی است. این گیاه داروئی برای بسیاری از بیماری ها از جمله زخم ها، بیماری های عفونی، کبدی و کلیوی به کار رفته است. اخیرا تصور سنتی بی ضرر بودن شیرین بیان زیر سوال رفته است و مطالعات بسیاری به بررسی عوارض جانبی مصرف این ماده (اختلالات قلبی- عروقی، نورولوژیک و اختلالات الکترولیتی) پرداخته اند. ایران جزء یکی از کشورهای بومی تولید و صادرکننده شیرین بیان است. بنابراین به دلیل فراوانی و دسترسی آسان و اطلاعات اندک احتمال سوء مصرف شیرین بیان ) در ) licorice و پیدایش عوارض وجود دارد. هدف این مطالعه بررسی نوع و شیوع عوارض در بیماران مصرف کننده بیماران مراجعه کننده به بخش گوش و حلق و بینی بیمارستان شهید صدوقی یزد در سا لهای 91 و 92 بود. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی- تحلیلی در بیمارانی که در سال های 91 و 92 به دلایل طبی- جراحی در بخش گوش و حلق و بینی بیمارستان شهید صدوقی یزد بستری شدند و مصرف شیرین بیان داشتند صورت گرفت و اطلاعات با تست آماری کای نسخه 18 مورد آنالیز قرار گرفت. SPSS اسکوار و نرم افزار 45 سال با متوسط 52,5 بود . - یافته ها: از 43 بیمار مصرف کننده شیرین بیان 24 بیمار مرد و 19 بیمار زن بودند. گسترة سنی بیماران 60 شایع ترین عوارض هیپرتنشن (% 73 )، را بدومیولیز (% 29,7 )، ادم ژنرالیزه(% 23,2 ) و هیپوکالمی(% 16,2 ) بودند. میزان بروز عوارض با طول مدت مصرف رابطه مستقیم داشت. بحث و نتیجه گیری: ایران کشوری تولید کننده و صادرکننده شیرین بیان است. لذا دسترسی آسان و ارزانی محصول و آگاهی کم جامعه سبب سوء مصرف این گیاه داروئی و پیدایش عوارض می شود. اطلاع رسانی دقیق و نظارت بر تولید و خرید و فروش و مصرف سبب کاهش مصرف خودسرانه و عوارض جبران ناپذیر آن می شود.