چکیده:
هدف اصلی پژوهش حاضر، تأثیر رفتار درمانی دیالکتیک برکاهش تکانشگری زنان مبتلا به همبودی اختلال شخصیت مرزی و سوءمصرف شیشه در مراجعین اورژانس اجتماعی بهزیستی استان همدان میباشد. این پژوهش طرح نیمهتجربی از نوع پیش آزمون– پس آزمون با گروه گواه است و جامعه آماری آن کلیه زنان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی و سوءمصرف شیشه میباشد که در مرکز اوژانس اجتماعی بهزیستی شهر همدان نگهداری میشوند که با روش نمونهگیری در دسترس تعداد 40 نفر انتخاب و به صورت مساوی و کاملاً تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. سپس تنها گروه آزمایش به مدت 12 جلسه 90 دقیقهای تحت رفتار درمانی دیالکتیک به صورت گروهی قرار گرفت. برای جمعآوری دادهها برای متغیر شخصیت مرزی از آزمون بالینی چندمحوری میلون 3 (1977) و متغیر تکانشگری از مقیاس تکانشگری بارات (1959) استفاده شد که در پیشآزمون و پسآزمون بر روی هر دو گروه اجرا گردید. برای تحلیل دادهها از روش تحلیل کووا ریانس استفاده شد. نتایج فرضیه اصلی نشان میدهد متغیر مستقل رفتار درمانی دیالکتیک تأثیر معناداری بر متغیرهای وابسته تکانشگری زنان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی (65/1985 F= و P) و تکانشگری زنان مبتلا به سوءمصرف مواد (58/291 F= و P) داشته است؛ بنابراین مداخله در کاهش تکانشگری و سوءمصرف شیشه تأثیر داشته است. نتایج فرضیه فرعی اول نشان میدهد متغیر مستقل رفتار درمانی دیالکتیک تأثیر معناداری بر متغیر کاهش تکانشگری در زنان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی داشته است (26/2016 F= و P)؛ بنابراین مداخله در کاهش تکانشگری زنان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی در مراجعین اورژانس اجتماعی بهزیستی استان همدان تأثیر داشته است. نتایج جدول فرضیه فرعی دوم نشان داد متغیر مستقل (گروه) تأثیر معناداری بر متغیر وابسته (کاهش تکانشگری) زنان مبتلا به سوءمصرف شیشه داشته است (52/299 F= و P)؛ بنابراین مداخله در کاهش تکانشگری زنان مبتلا به سوءمصرف شیشه در مراجعین اورژانس اجتماعی بهزیستی استان همدان تأثیر داشته است.
The main purpose of this study is the effect of dialectical behavior therapy on reducing impulsivity in women with comorbidity of borderline personality disorder and glass abuse in social welfare clients in Hamadan province. This research is a quasi-experimental design of pre-test-post-test with a control group and its statistical population is all women with borderline personality disorder and glass abuse who are kept in the Social Welfare Emergency Center in Hamadan, which with The available sampling method was selected by 40 people and they were equally and completely randomly divided into experimental and control groups. Then, only the experimental group underwent group dialectical behavior therapy for 12 sessions of 90 minutes. To collect data for the borderline personality variable, the Millon 3 multivariate clinical test (1977) and the impulsivity variable of the Barat Impulsivity Scale (1959) were used. It was performed on both groups. ANCOVA method was used to analyze the data. The results of the main hypothesis show that the independent variable of dialectical behavior therapy has a significant effect on the dependent variables of impulsivity in women with borderline personality disorder (F = 1985/65 and P