چکیده:
در قرارداد اجاره با لحاظ اینکه اصولا مستاجر فقط هنگامی مکلف به پرداخت عوض قراردادی این پرسش مطرح می شود که منفعت موضوع معامله به وی تسلیم شده باشد تسلیم منفعت چه زمانی تحقق می یابد که این تکلیف بر عهده مستاجر قرار گیرد. در اجاره اشیا آنچه ظاهرا مورد اتفاق فقیهان امامیه قرار دارد این است که صرفا با تسلیم عین، مستاجر ملزم به پرداخت اجاره بها می شود؛ ولی پذیرش این دیدگاه برای بعضی صاحبنظران دشوار آمده،زیرا منفعت امری تدریجی الحصول بوده، در حین تسلیم عین به مستاجر وجود ندارد.
خلاصه ماشینی:
» در عقد اجاره با وجود اینکه موجر منافع ملكش را به دیگری تملیک کرده اما همچنان عین، متعلق به خود اوست و در این مورد هیچ خدشه ای وارد نمی شود و او صاحب اختیار عين ملک است و می تواند آن را به هر نحوی چه به ارث یا به وقف یا به بیع انتقال دهد بدون اینکه خدشه ای به قرارداد اجاره وارد آید و در این مورد مستأجر نمی تواند دخالتی داشته باشد و به بهانه مالک بودن منافع ملک، مانع از انتقال شود و یا در حالت عکس آن: قراردادی که موجر با مستأجر بسته، عقد اجاره است و این عقدی ست لازم و طرفین نمی توانند هر یک به دلايل شخصی و به طور جداگانه از زیر بار آن شانه خالی کنند و همانطور که در صفحات بعدی خواهیم خواند انتقال عین مستأجره هیچ خدشه ای در استفاده مستأجر از منافع عين تا پایان مدت قرارداد اجاره وارد نمی کند.
اجاره مانند بیع از عقود تملکی معوض است با این فرق که موضوع عقد بیع عین مال است ولی موضوع عقد اجاره، منافع مال است به همین جهت برخی از شارحین قانون مدنی مبادرت به تعریف عقد اجاره نموده اند مانند «اجاره عقدی است که به موجب آن احد طرفین منافع عين مستأجره را در مقابل عوض معلوم و برای مدت معینی به طرف دیگر تملیک می کند».