چکیده:
اصولیون به منظور ارائه قوائدی برای استنباط حکم شرعی تحقیق های دقیقی در این رابطه انجام دادهاند. یکی از این
مباحث، بحث حقیقیت و مجاز است. با تبیین مختار امام خمینی در بحث مجاز، در مجامع علمی و شباهت نظر ایشان به نظر
سکاکی، این سوال در ذهن محققین شکل می گیردکه آیا نظر ایشان همان نظر سکاکی است یا از جهاتی با آن نظر متفاوت
است. مقاله حاضر با توضیح کامل درباره سه نظر مشهور، سکاکی و حضرت امام ، مقایسه و بررسی تطبیقی این سه نظریه،
در صدد برآمده تا وجوه اشتراک و افتراق این سه نظر که هر کدام قائلین زیادی دارد را بررسی نموده، نوآوری های سکاکی و
حضرت امام را بیان کند. حاصل تحقیق این که مشهور، استعمال در موضوع له را حقیقی واستعمال در غیر موضوع له را
مجازی می دانند. ولی سکاکی نظریه جدیدی دارد. نظر ایشان بیانگر این است که در استعاره، استعمال لفظ در موضوع له است
اما با ادعاء به اینکه قبل از اطلاق، مراد جدی متکلم از مصادیق معنای موضوع له است، حضرت امام به تبع استادشان مرحوم
ابوالمجد اصفهانی قائل به نظر یه سکاکی شدند اما با دو فرق اساسی: اول اینکه استعمال لفظ در معنای موضوع له فقط دربحث
استعاره نیست بلکه در مطلق مجا زها ای نگونه است و دوم اینکه سکاکی قائل به ادعاء قبل از اطلاق بود ولی ایشان قائل به ادعا
بعد از اطلاق هستند. این مقاله با روش پژوهشی کتابخان های و با رویکرد تطبیقی صورت گرفته است
The principals have conducted detailed investigations in order to
provide rules for the judgement of judiciary. One of these issues, is the
discussion of reality and virtual. With the rightful explanation of Imam
Khomeini on metonymy (Majaz) in the scientific societies and the similarity
of his views to Sakkaki’s, this question arises in minds of the
scholars that whether Imam Khomeini’s opinion the same as Sakkaki’s
or in some ways is different from that? The present article with the full
explanation about three viewpoints of Mashhur, Sakkaki, and Imam
Khomeini, and comparison and comparative study of these three opinions,
aims to investigate their similarities and differences which has
many facets, and express the innovations of Sakkaki and Imam
Khomeini. The result of this study is that Mashhur considers using in
meaning as real and use in other than meaning as virtual. But, Sakkaki
has a new theory. His opinion states that in the metaphor, the use of the
term is in meaning , but with the claim that before the serious purpose
of the speaker is one of the examples of the meaning of the thing which
is denoted ,Imam Khomeini following his master the late Abu-al-majd
Esfahani agreed with Sakkaki’s opinion but with two basic differences:
first, the use of the term in the meaning of the thing denoted is not just
in metaphor, but it is the same in all of the metonymies , and second,
Sakkaki believed in claim before reference but Imam Khomeini believed
in claim after reference. This paper has been conducted with a
library-based method and a comparative approach.
خلاصه ماشینی:
نظر ايشان بيانگر اين است که در استعاره ، استعمال لفظ در موضوع له است اما با ادعاء به اينکه قبل از اطلاق ، مراد جدي متکلم از مصاديق معناي موضوع له است ، حضرت امام به تبع استادشان مرحوم ابوالمدج اصفاهني قائل به نرظيه ساککي شدند اما با دو فرق اساسي: اول اينه ک استامعل لظ ف در مانعي موضوع له فط ق دربحث استعاره نيست بلکه در مطلق مجازها اين گونه است و دوم اينکه سکاکي قائل به ادعاء قبل از اطلاق بود ولي ايشان قائل به ادعا بعد از اطلاق هستند.
مقدمه دوم ) در مثال «رايت الاسد يرمي » اگر بگوييم که اسد در مرد شجاع به کار رفته و از لفظ اسد معنايي غير از موضوع له قصد شده ديگر تأثيري در مخاطب ايجاد نمي شود بلکه گويي گفته ايم «رايت رجلا شجاعا» و ما مي دانيم که مخاطب بعد از شنيدن لفظ اسد شجاعت و هيبت آن شخص را درک مي کند و ترسي در درونش ايجاد مي شود و اين سه خاصيت جز با استعمال لفظ اسد در معناي حقيقي اش يعني حيوان مفترس حاصل نمي شود.
پس اگر ما طبق نظر مشهور بگوييم که لفظ در استعمال مجازي در غير موضوع له به کار مي رود و براي توجيه اينکه اين مجاز درست باشد و غلط نشود قائل به علقه شويم ، نهايت کاري که علقه مي کند بين معناي حقيقي و مجازي در يک خصوصيت ارتباط بر قرار کند ولي ديگر خصوصيات انتقال پيدا نمي کند.