چکیده:
زمینه و هدف: گسترش روز افزون جرایم در فضای مجازی با توجه به تأثیرات منفی که بر روی فرهنگ اجتماعی دارد، مورد توجه ویژه مسؤلان و کارشناسان فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و سایر حوزهها بوده و برای پیشگیری و کاهش آن نیاز به برنامه ریزی همه جانبه میباشد و تنها با برخورد های امنیتی این پدیده قابل کنترل نمیباشد، هدف این پژوهش بررسی نقش شیوهای فرهنگی پیشگیری از جرائم اخلاقی در فضای مجازی میباشد.
روش شناسی: برای انجام این پژوهش از روش توصیفی پیمایشی استفاده شده و اطلاعات مربوط به پژوهش از طریق پرسش نامه محقق ساخته که در بین 120 نفر از متولیان فرهنگی شهر همدان توزیع گردیده، جمع آوری شده است. فرضیه های پژوهش با استفاده از آزمون های میانگین، انحراف معیار، کای اسکوئر، آزمون فرید من و آزمون تی تک نمونه ای مورد بررسی قرار گرفتند.
یافتهها: به ترتیب مؤلفههای آگاهسازی خانودهها با میانگین 72/30 بیشترین نقش را در پیشگیری از جرایم اخلاقی در فضای مجازی مطالعه موردی شهر همدان در سال 94 داشته و در رتبه اول قرار دارد و پس از آن ترویج سبک زندگی اسلامی با میانگین 28/17 در رتبه دوم و نظارت همگانی با میانگین 31/12 در رتبه سوم قرار دارد.
نتیجهگیری: نتایج پژوهش حاکی از آن است که بین متغیرهای آگاهسازی خانوادهها، ترویج سبک زندگی اسلامی، نظارت همگانی، راهاندازی شبکه ملی اطلاعات و آموزش استفاده صحیح از ابزارهای ارتباط جمعی با متغیر پیشگیری از جرایم اخلاقی در فضای مجازی رابطه معناداری وجود دارد.
Background and objectives: The increasing spread of cybercrime, considering its negative effects on social culture, has been taken into particular account by cultural, social, and political authorities and other experts, and a comprehensive plan is required for its prevention and reduction. This phenomenon cannot be controlled only by security confrontations. The purpose of this study is to investigate the role of cultural practices of ethical crime prevention in cyberspace. Methodology: A descriptive-survey method was used for conducting this study and the research data were collected through a researcher-made questionnaire distributed among 120 cultural custodians of Hamedan. The research hypotheses were analyzed using mean, standard deviation, Chi-Square, Friedman test and one-sample t-test. Findings: Respectively, the components of informing families, with the mean score of 72.30, had the greatest role in preventing ethical crime in cyberspace in the case study of Hamadan city in 2015. It was in the first rank. Then, the promotion of Islamic lifestyle, with the mean score of 28/17, was in the second rank. The public supervision, with the mean score of 31/12, was in the third rank. Results: The results of this study indicate that there is a significant relationship between the variables of informing families, promoting Islamic lifestyle, public supervision, establishing a national information network, and teaching the proper use of mass communication tools and the variable of preventing ethical crimes in cyberspace.
خلاصه ماشینی:
با توجه به اهميت فضاي مجازي در توسعه جوامع ، در جامعه ما نيز در سال هاي اخير، به فناوري اطلاعات و ارتباطات توجه زيـادي شـده اسـت و بـروز آسـيب هـاي نوظهـور، مي تواند زمينه ساز نوع جديدي از آسيب هاي اجتماعي و رواني و اخلاقي باشد؛ به همين دليل ، برنامه ريزي براي شناسايي ، پيشگيري و کـاهش جـرائم اخلاقـي ، لازم و ضـروري مي نمايد.
اولويت بندي شاخص هاي پژوهش : ازآنجايي که ميانگين شاخص هاي هر فرضيه ، محاسبه و شاخص ها به ترتيب اولويت ، دسته بندي شد؛ به منظور اولويت بندي شاخص ها و بررسي نقش شيوه هاي فرهنگي پيشگيري از جرائم اخلاقي در فضاي مجـازي (مطالعـه مـوردي شهر همدان در سال ٩٤)، ميانگين هر شاخص محاسبه و شاخص ها به ترتيـب اولويـت نقش آنان ، در جدول زير نمايش داده شده است : جدول ٣: اولويت شاخص هاي پژوهش بر اساس ميانگين )به تصویرصفحه مراجعه شود) همان طور که ملاحظه مي شود و با توجه به ميـانگين بـه دسـت آمـده ؛ آگـاه سـازي خانواده ها، بيش ترين نقش را داشته و مؤثرترين عامـل پيشـگيري از جـرائم اخلاقـي در فضاي مجازي بوده که در اولويت اول قرار دارد و پس از آن ، ترويج سبک زندگي اسلامي در رتبه دوم و سپس نظارت همگاني ، در رتبه سوم قرار گرفته است .