چکیده:
با توجه به تعهدات حقوق بشری دولتها و با عنایت به یکی از رسالتهای ILO که در مقدمه مقاولهنامه شماره 122 مربوط به سیاستهای اشتغال مورد اشاره واقع شده است، این سازمان مکلف به بررسی سیاستهای اشتغال دولتهای عضو با توجه به مواردی همچون منع تبعیض، انتخاب آزادانه شغل و فرصتهای برابر در کار شده است. باید گفت، بند 3 ماده 1 مقاولهنامه شماره 122 به اتخاذ سیاستهای اشتغال با توجه به شرایط خاص هر کشور اشاره میکند، لذا پرسش این است که دولت ایران به عنوان موضوع نظارت این سازمان در رابطه با مقاولهنامه، در این خصوص چه تکلیفی بر عهده دارد و جایگاه حقهای بنیادین کار در سیاستهای اشتغال دولت ایران کجاست؟ توجه به این موضوع ضروری است که به دلیل پیوستن ایران به مقاولهنامه شماره 122 و برخی از مقاولهنامههای مربوط به حقهای بنیادین کار و درج این حقها در اعلامیه اصول و حقهای بنیادین کار و اساسنامه ILO، دولت ایران مکلف به رعایت حقهای مذکور در سیاستهای اشتغال میباشد. لذا، در این مقاله با روش تحلیلی به بررسی جایگاه این حقها در سیاستهای اشتغال دولت میپردازیم.
According to human rights obligations of states and with respect to one of the missions of International Labour Organization that was mentioned in the introduction of Convention No.122 concerning Employment Policies, this Organization is required to review Employment Policies of member states regarding items such as prohibition of discrimination, free choice of employment and equal opportunities in employment. Article 1 (3) of Convention No. 122 refers to the adoption of employment policy with regard to the specific circumstances of each country, so the question is, what is the Iranʼs government duty as the object of supervision of this organization in relation to the convention and where is the position of Fundamental Rights at Work in employment policies of our country? Attention to this matter is essential because Iran joining the Convention No. 122 and some conventions relating to the Fundamental Rights at Work and interpolation of this Rights in the Declaration on Fundamental Principles and Rights at Work and Statute of the International Labour Organization, Iran is obliged to uphold the mentioned Rights in its Employment Policies. Thus in this essay, we review the position of these Rights in Iran´s Employment Policies with analytical method.
خلاصه ماشینی:
فصلنامه حقوق اداري سال نهم ، بهار ١٤٠١، شماره ٣٠ مقاله علمي پژوهشي تحليل سياست هاي اشتغال دولت ايران در پرتوي حق هاي بنيادين کار محمدرضا ويژه ١؛ آزاد رضائي ٢ تاريخ دريافت : ١٤٠٠/٠٤/١٩ تاريخ پذيرش: ١٤٠٠/٠٧/١٦ چکيده با توجه به تعهدات حقوق بشري دولت ها و با عنايت به يکي از رسالت هاي ILO که در مقدمه مقاوله نامه شماره ١٢٢ مربوط به سياست هاي اشتغال مورد اشاره واقع شده است ، اين سازمان مکلف به بررسي سياست هاي اشتغال دولت هاي عضو با توجه به مواردي همچون منع تبعيض ، انتخاب آزادانه شغل و فرصت هاي برابر در کار شده است .
طبق گزارش هاي ILO، در آفريقاي جنوبي نهادهاي گفتگوي اجتماعي ١ براي پاسخ گويي به بحران اقتصادي، ملزم به تدوين سياست هاي اشتغال با تکيه بر حمايت از گروههاي آسيب پذير - ماده واحده قانون الزام فراگيري آموزش هاي فني و حرفه اي براي اشتغال به کار مصوب ١٣٧٦ - پيش نويس لايحه اصلاح موادي از قانون کار - پ ش ي نويس سند ملي کار شايسته و - آيين نامه ايجاد مراکز کارآموزي جوار کارگاه و بين کارگاهي موضوع تبصره ٢ ماده ١١٠ قانون کار و...
لذا با توجه به اهميت اين حق ، بايد به تکليف مقرر در مقدمه و جزء «پ» بند دوم ماده ١ مقاوله نامه ١٢٢ عمل شده و منع کار اجباري در تدوين سياست هاي اشتغال مورد توجه قرار گيرد.