چکیده:
سرزمین ایران اگر چه در مقاطعی از تاریخ مورد تهاجم اقوام مختلفی قرار گرفت اما این عوامل منجر به گسست فرهنگی نگردید و این سرزمین توانست هویت فرهنگی و نام خود را از پس اعصار و قرون حفظ نماید. یکی از دلایل این مدعا مراجعه به متون ادبی و آثار شعرای بزرگ این سرزمین در دوران ها و مقاطع مختلف تاریخی است. از دوران های درخشش احیای فرهنگی و ادبی در قالب شعر پارسی، دوران حکومت سامانیان و غزنویان در ایران است که شاهد متون نظم و نثر فراوان و بی نظیری هستیم که نویسندگان و سرایندگان آن اهتمام زیادی جهت ذکر نام ایران در جای جای این آثار ادبی نموده اند. از آن میان می توان به اشعار رودکی، ابوالموید بلخی، دقیقی، فرخی سیستانی و منوچهری اشاره کرد. در این مقاله کوشش شده است با شیوه کتابخانه ای- توصیفی نمونه هایی از این اشعار ذکر گردد.
Although Iran land was attacked by various nations in some periods, these reasons did not result in cultural discontinuity and this land was able to keep its cultural identity during eras and centuries. One reason for such claim is found in literature texts and works of the great poets of this land in different historical periods and times. The reigns of Samanids and Ghaznavids in Iran were accounted among the brilliant periods of cultural and literary resurrection in the form of Persian poem, witnessing plentiful poetry and prose texts, the writers and tellers of which tried their own best utmost to mention Iran name throughout these literary works. Of which we can refer to poems of Rudaki, Abul Muayid Balkhi, Daqiqi, Farrukhi Sistani, and Manucheri. Having used the library and descriptive method, in the paper it was attempted to utter some of the poems.
خلاصه ماشینی:
نام ایران در شعر شعرای عصر سامانی و غزنوی مسعود مقیمی ١ چکیده ســرزمین ایران اگر چه در مقاطعی از تاریخ مورد تهاجم اقــوام مختلفی قرار گرفت اما این عوامل منجر به گسســت فرهنگی نگردید و این سرزمین توانســت هویت فرهنگی و نام خود را از پــس اعصار و قرون حفظ نماید.
از دوران های درخشش احیای فرهنگی و ادبی در قالب شعر پارسی ، دوران حکومت سامانیان و غزنویان در ایران است که شاهد متون نظم و نثر فراوان و بی نظیری هســتیم که نویسندگان و ســرایندگان آن اهتمام زیادی جهت ذکر نام ایران در جای جای این آثار ادبی نموده اند.
نام ایران در شعر شعرای عصر سامانی ســامانیان را آغازگر احیای هویت ایرانی بعد از اســلام می دانند و زبان پارسی دری که زبان امروزین ما ایرانیان اســت در این دوره رشدو شــکوفایی خود را آغاز کرده است .
عصر ســامانی و غزنوی دوران این تجلی بود که بعد از هجوم اعراب مســلمان به سرزمین ایران ، شاعران این دوره به زبان پارســی شعر سرودند و و نام سرزمین شــان ایران را فراوان در آن ذکر کردند که این خود نشان از تداوم دیرپای این نام در بین ایرانیان دارد که در متون ادبی آنها نیز ثبت شده است .