چکیده:
سابقه و هدف
امروزه مطالعه دین و دینداری با رویکرد روانشناسانه به مسئله ویژهای از مسایل بهداشت روان تبدیل شده است. باوجوداین، یافتههای مطالعاتی در زمینه نقش دینداری در سلامت روانی در قشرهای مختلف جامعه متناقض میباشد. این پژوهش با هدف تبیین اثر کیفیت زندگی بر مشکلات رفتاری-عاطفی بر اساس نقش میانجیگر عمل به باورهای دینی در دانشجویان خانواده شهدا انجام شده است.
روش کار
روش پژوهش حاضر توصیفی-همبستگی از نوع علی است. جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان خانوادههای شهدای استان گلستان بود که تعداد 250 نفر از آنان با روش دردسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه کیفیت زندگی، فرم کوتاه چکلیست نشانههای اختلالات روانی و پرسشنامه عمل به باورهای دینی پاسخ دادند. تحلیل داده ها با استفاده از الگویابی معادلات ساختاری انجام شد. در این پژوهش همه موارد اخلاقی رعایت شده است و مولفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکردهاند.
یافته ها:
بر اساس نتایج این پژوهش، میزان عمل به باور دینی بیشتر دانشجویان در حد متوسط روبهبالا بود و الگوی پیشنهادی روابط علی بین متغیرهای پژوهش برازش قابل قبولی داشت. بهطور کلی، در الگوی پیشنهادی پژوهش، نتایج نشان داد که کیفیت زندگی بهصورت مستقیم و غیرمستقیم از طریق عمل به باورهای دینی در دانشجویان شاهد با مشکلات رفتاری-عاطفی، اضطراب، افسردگی، وسواس، حساسیت به روابط بینفردی، شکایات جسمانی و فوبیا رابطه داشت (05/0>P). این رابطه بین کیفیت زندگی با عمل به باورهای دینی مثبت و معنیدار بود (05/0>P). رابطه بین عمل به باورهای دینی با مشکلات رفتاری-عاطفی نیز منفی و معنیدار بود (05/0>P).
نتیجهگیری:
با توجه به یافتههای پژوهش، آموزش و ارتقای کیفیت زندگی و نیز ترغیب دانشجویان به عمل به باورهای دینی به بهبود مهارت حل مسئله و کاهش مشکلات رفتاری-عاطفی منجر میشود.