چکیده:
هدف اول این مقاله نقش فن تعبیر در تحلیل متن و تشریح سه عامل مهم دخیل در درک و تعبیر معنی یک کلام در چارچوب نظریه مناسبت خواهد بود که عبارتند از گوینده، متن و شنونده که خود به تسهیل تحلیل متن منجر می شود ( اسپربر و ویلسن، 1986). این تحقیق مسایلی را درباب صحیح و یا ناصحیح بودن معنایی که در حین تعبیر ممکن است بروز کند روشن می سازد. به همین دلیل سعی می شود این مهم که آیا کلام متن از مناسبت فن تعبیر تاثیر می پذیرد یا خیر، تبیین گردد. هر فرد به مثابه شاهد یا مشارکت کننده در گفتگو این حق را دارد که در خصوص دلایل تایید یا عدم تایید رفتار تعبیر کننده ها پرسش هایی مطرح سازد ، از این رو در تحقیق حاضر، تمرکز بر دو مسئله حایز اهمیت است: با در نظر گرفتن متن می توانیم بکاربری عبارات و معنی زبانی آنها و در مورد معبر درک کاربرد عبارات ذکر شده را بر حسب معنی زبانی آنها ارزیابی کنیم.
خلاصه ماشینی:
هر فرد به مثابه شاهد يا مشارکت کننده در گفتگو اين حق را دارد که در خصوص دلايل تاييد يا عدم تأييد رفتار تعبيرکننده ها پرسش هايي مطرح سازد، از اين رو در تحقيق حاضر، تمرکز بر دو مسئله حايز اهميت است : با در نظر گرفتن متن ميتوانيم بکاربري عبارات و معني زباني آنها و در مورد معبر درک کاربرد عبارات ذکر شده را بر حسب معني زباني آنها ارزيابيکنيم .
فن تعبير(hermeneutics)، نظريه مناسبت ، سخن کاوي، تحليل متن ، زبانمان متن (text linguisticity) ، پرسش ، پاسخ و پاسخمان (answerhood) مقدمه براساس نظريه گادامر (١٩٦٠) فن تعبير مطالعه نظريه تعبير است و ميتوان آن را يا به صورت هنرهاي تعبير، يا نظريه و عملي ساختن تعبير مطرح نمود.
اکنون اين پرسش مطرح است که چگونه درک ميکنيم : پيش از ادامه بحث ، نبايد اين مطلب مهم را از نظر دور داشت که عبارت يوناني هنر فن تعبير متون نوشتاري، در ابتدا (البته بدون اينکه تکميل ، بسط و مسئله علاقه در ميان باشد) توسط افلاطون در آثارش بنام هاي «سمپوزيم و اپينوميدي» و در کتاب «اندر تعبير» توسط ارسطو بررسي شده بود.
گادامر (همان ) معتقد است که چه بايد بکنيم که پيش فهم تعبيرکننده به حساب متن گذاشته تشود؟ بدون پيش فهم نميشود به تعبير پرداخت ولي چگونه ميتوان از اين افت جلوگيري کرد که تعبير کننده به پيش فهم قناعت کند و کوشش لازم را براي يافتن فکر مرکزي متن به عمل نياورد و همچنين چگونه ميتوان پيش فهم درست را به دست آورد؟ نزديک شدن به يک متن و تعبير آن بدون وجود انتظار علاقه اجتناب ناپذير، ميسر نيست .