چکیده:
در نوروز سال 1399 با شیوع بیماری کرونا در ایران از جمله شهر کرمان، در نحوه برگزاری عید
نوروز تغییراتی به وجود آمد. با توجه به ناشناخته بودن این ویروس و خطراتی که از جانب آن،
مردم را تهدید می کرد، برای اولین بار مردم ایران و از جمله کرمان، عید آن سال را متفاوت از
سال های گذشته برگزار کردند. در واقع آغاز سال 1399 شروعی برای تغییر سبک زندگی مردم
محسوب میشد. و این تاثیر در رواب عاطفی و اجتماعی آنان و نحوه برگزاری آیین هایی چون
نوروز مشهود بود. این مقاله با مشارکت مستقیم پژوهشگر انجام گرفته است. نتایج نشان می دهد
که با شروع گسترش این ویروس، توجه مردم به استفاده از وسایل بهداشتی و ضدعفونی کننده در
ایام نوروز و بعد از آن بیشتر شد و مردم به منظور حفا جان و سلامتی خود و عزیزانشان
سنت شکنی کردند و کمتر برای خرید ملزومات عید نوروز به بازار رفتند. همچنین دید و بازدیدها
محدود شد و آدابی چون دست دادن و روبوسی کردن ، مانند گذشته تکرار نشد.
خلاصه ماشینی:
يکي از باورهاي عامه در کرمان اين است که در اين ايام از سال ، تمامي نقاط منزل بايد عاري از هرگونه آلودگي باشد چرا که هنگام تحويـل سال ، خوبان يا اموات آن بيت گذرشان به آنجا مي افتد و همه جا را سرکشـي مـيکننـد، اگر خانه تميز و پاکيزه باشد، براي اهل آن دعاي خير مي کنند و اگر جـايي آلـوده باشـد بويژه اگر در قسمتي از سقف ها، «کراشک »٢ يا تار عنکبوت وجود داشته باشد، بـر اهـل منزل نفرين ميکنند.
همچنين رسم است که در اين ايام اغلب خانواده هاي عزادار با طبخ و تهيه انواع خيرات يا در اصطلاح کرماني ها «ارواح مردگي » مانند: حلوا، کماچ سهن ، روغن جوشي، کلمپه ، رنگينک ، آردبريزو، يا خرمابريز، شله زرد و خرما از ميهمانـاني کـه بـراي سرسـلامتي و تسليت گويي اولين عيد متوفي به منزل شان مي آيند پذيرايي مـيکننـد.
نوروز امسال به واقع با تمام سال ها مغايرت داشت زيرا بـه دليل حضور ويروس نامبارک کرونا هيچ کس ميزبان و هيچ فردي ميهمان خانه هـا نبـود و مردم عيد را در کمال تنهايي به سر بردند، حتي آخرين پنجشنبه سال که به شب برات اموات اختصاص داشت ، همه مردم بسيار غريبانه در منزل بـه يـاد عزيـزان تـازه گذشـته خويش با طبخ انواع نذري و خيرات در غمخانه خويش بساط فاتحه خواني گسـتردند و از راه دور براي رفتگان خويش حمد و سوره اي قرائت کردند و قرآن خواندند.