چکیده:
تعلیم و تربیت شرط لازم آدم شدن آدمیزاد است؛ تعلیم و تربیت دشوار است؛ لذا، تعلیم و تربیت واقعی کم است؛ آنچه معمولا تربیت نامیده می شود، نوعی رام کردن و دست آموز کردن است که بیشتر به کار حیوان می آید تا انسان. در این مقاله هم مانند مقالات قبلی، به یک اصل از اصول کادرسازی کودکان، یعنی اصل مهم، تعلیم و تربیت پذیری کودک، اشاره می شود و در ذیل بیان این اصل به سوالاتی از جمله:معنا و مفهوم تعلیم و تربیت؟
امکان تعلیم و تربیت؟
اهمیت و ضرورت تعلیم و تربیت؟
هدف تعلیم و تربیت؟
فلسفه تربیت؟
پاسخ داده خواهد شد.
خلاصه ماشینی:
وقتگیری آن زاییده این واقعیت است که انسان یا مورد تربیت، موجودی بالقوه است و در آغاز زندگی جز به صورت، آدمی نیست و نه تنها زمان نسبتاً درازی طول میکشد تا در پرتو این تدابیر تربیتی مناسب، آدمی خو شود بلکه آمادگی وی برای قبول لوازم آدمیت نیز، امری تدریجی است و تحقق آدمیتش در هر مرحله در گرو تحقق نسبی آن در مراحل قبل میباشد.
ارزش تعلیم و تربیت آدمی و زیانهایی که بر اثر فقدان یا نقصان آن دامنگیر فرد و جامعه تواند شد از سویی و احتمال انحراف آن از مسیر صحیح در مدت نسبتاً طولانی رشد کودک از سوی دیگر، ایجاب میکند که فعالیتهای تربیتی کودکان مورد توجه خاص و مداوم قرار گیرد و تدابیر مربوط به هدایت آن، با دوراندیشی و آیندهنگری هرچه تمامتر اتخاذ شود که اگر وسعت و عظمت موضوع از نظر دور بماند یا هدف غایی تربیت بر متربیان مؤثر در تربیت، پوشیده باشد؛ چه بسا آنچه در این اصل کادرساز، وسیلهای بیش نیست هدف پنداشته شود و ما را با همه سعی و کوششی که از روی حسن نیت متحمل میشویم از هدف غایی دور سازد.
1 امکان تربیت آدمی امروزه با توجه به پیشرفت چشمگیر دانش آموزش و پرورش در جهان و تجارب ارزندهای که بشر اخیراً و طی سالیان دراز در این باره اندوخته است، طرح سؤالی تحت عنوان امکان یا عدم امکان تربیت آدمی، بیمورد به نظر میرسد و به جای امکان تربیت آدمی باید بیشتر از ضرورت و فوریت آن سخن به میان آید؛ معذلک بحث کوتاهی در این مورد به خصوص برای مبتدیان خالی از فایده نیست.