چکیده:
هدف از پژوهش حاضر، پیش بینی سازگاری اجتماعی بر اساس ناگویی هیجانی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهر زهک بوده است. در این مطالعه طرح پژوهشی از نوع همبستگی و جامعهی آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر زهک در سال تحصیلی 1400 -1401 میباشد که بر اساس گزارش اداره آموزش و پرورش کل آمار دانش آموزان دختر شهر زهک در مقطع متوسطه 412 نفر میباشند. با استفاده از جدول برآورد نمونه قاعده کوکران نمونه ای به حجم 60 نفر در نظر گرفته شد. بعد از مشخص شدن تعداد نمونه آماری، به روش تصادفی خوشهای 52 نفر انتخاب شدند . در این پژوهش از پرسشنامه سازگاری اجتماعی دانش آموزان سینها و سینگ و پرسشنامه ناگویی هیجانی تورنتو بگبی، پارکر و تیلور (1994) استفاده و تحلیل داده ها در دو سطح آمار توصیفی و آزمون آمار استنباطی ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی همزمان مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافتههای به دست آمده نشان داد که مقدار همبستگی سازگاری اجتماعی و ناگویی هیجانی52/0 میباشد،که از نظر آماری معنادار است (01/0->p).بر اساس نتایج این پژوهش ناگویی هیجانی با 38/0- که سهم بالایی را در پیشبینی سازگاری اجتماعی داشته و نیز رابطه آن با سازگاری منفی و معکوس است.
خلاصه ماشینی:
يافته هاي به دست آمده نشان داد که مقدار همبستگي سازگاري اجتماعي و ناگويي هيجاني ٠/٥٢ مي باشد،که از نظر آماري معنادار است (٠٠١- واژه هاي کليدي: سازگاري اجتماعي ، ناگويي هيجاني ، دانش آموزان ، متوسطه اول 310 مقدمه ناگويي هيجاني به معناي نبود واژه براي احساسات است (اوگرودنيکزوک، پيسيپر و جويس ، ٢٠١١ ) و ويژگي هاي اصلي آن عبارتند از دشواري در تشخيص و تمايز هيجان ها از حس هاي جسماني ، توصيف آنها براي ديگران و نيز سبک شناختي متمرکز بر بيرون که سه نقص اجتماعي را منعکس مي سازد: ١- نقص در مؤلفه هاي شناختي – تجربه هاي سيستم پاسخ دهي هيجاني ٢- نقص در تنظيم هيجان ها در روابط بين شخصي و ٣- ظرفيت محدود براي خيال پردازي (ماهاپاترا و شارما، ٢٠١٨).
٤- همسالان :احساس تعلق و وابستگي به ديگر انسان ها از اساسي ترين نيازهاي فردي استکه در زمينه هاي مختلفي از جمله روابط همسالان بروز ميکند و بر رشد رواني و جسمي و اجتماعي فرد تأثير مي گذارد و به طور کلي نوجوانان ، همسالاني را ترجيع مي دهند که بشاش ،انعطاف پذير، خوش طينت و مشتاق باشند، افرادي از نظر آنها محبوبند که به ديگران ياري دهند تا احساس کنند از سوي سايرين پذيرفته شده اند، روابط ضعيف با همسالان در دوران نوجواني پيشگوي ناسازگاري عاطفي دوران بزرگسالي است ( ماسن ؛ ترجمه ياسايي، ١٣٨٠) بررسي انواع سازگاري اسکات ( ١٩٨٩ )، به نقل از فرقداني، (١٣٨٣) انواع سازگاري را به اين صورت عنوان مي کند: الف -سازگاري آموزش يا تحصيلي ب -سازگاري بين فردي يا اجتماعي ج -سازگاري خانوادگي از طرفي سينها و سينگ (١٩٩٣)نيز سازگاري را به صورت ، الف -سازگاري آموزشي ب -سازگاري اجتماعي و ج -سازگاري عاطفي توصيف کرده است .