چکیده:
یکی از مهمترین و کلیدیترین برنامههای تبلیغاتی هر نامزدهای انتخاباتی در ایران تولید فیلمهای مستند محور است که از سالهای 1370 به بعد مرسوم شده است تا از این طریق علاوه بر تبیین و بسط گفتمان انتخاباتی خود برای ادارهی کشور از این رهگذر با افکار عمومی و مخاطبان خود ارتباط برقرار کنند. این تحقیق باهدف تبیین و نشانهشناسی مستندهای تبلیغاتی نامزدهای انتخاباتی نگاشته شده است روش استفادهشده در این تحقیق روش نشانهشناسی سلبی و کادوری میباشد که از حیث نوع یک روش کیفی است. یافتهها و نتایج این تحقیق نشان میدهد که عمده مطالب و نشانههای بهکاربرده شده در مستندهای انتخاباتی عموماً حول محور مسائل و مباحث اجتماعی سامانیافته است و نامزدهای انتخاباتی نیز تلاش داشتهاند تا از نشانههای اجتماعی برای تبیین و تحکیم ایده های خود برای ادارهی کشور استفاده کنند دراین میان اما محمود احمدینژاد نشانههای گفتمانی خود را در ارتباط با عدالت اجتماعی مفصلبندی کرده و برخی دیگر از نشانه ها موید آن است که احمدی نژاد خود را نماد مبارزه با تفکر اشرافی گری و نماینده ی فرودستان معرفی می کند. در مقابل، حسن روحانی نیز به نشانههایی در ارتباط با حل مشکلات از طریق سیاست خارجی تمایل نشان داده است. برساخت تصویر او در فیلم های تبلیغاتی اش، قامت منجی ایران است. همچنین با استفاده از نشانه هایی به تقابل گفتمانی با دولت محمود احمدی نژاد دامن می زند. او با بهره گیری از برخی نشانه ها خود را به عنوان رئیس جمهور حامی حقوق همه ی ملت ایران معرفی می کند که انتخاب وی تعامل سازنده با دنیارا رقم می زند.
One of the most important and key propaganda programs of every candidate in Iran has been the production of documentary-oriented films from the 1970s onwards, in addition to explaining and expanding his electoral discourse to run the country, through which he communicates with public opinion and his audience. Therefore, this research has been written with the aim of explaining and semiotics of campaign advertisements. The method used in this research is Selby & Cowdery semiotics, which is a qualitative method. Elections are generally organized around social issues, and candidates have tried to use social cues to explain and consolidate their ideas for governing the country. Meanwhile, Ahmadinejad has articulated his discourse cues on social justice and opposed Rouhani has also shown interest in signs related to solving problems through foreign policy