چکیده:
هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی مداخله ذهنیت رشدیابنده با برنامه یادگیری مستقل بر تاب آوری تحصیلی دانش آموزان تیزهوش کم پیشرفت بود. روش پژوهش حاضر نیم آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون- پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر مدارس استعدادهای درخشان در مقطع متوسطه اول استان قزوین در سال تحصیلی 95-1394 بوده است، که از میان آنها نمونه آماری به صورت هدفمند و بر اساس احراز ملاک های کم پیشرفتی گزینش شده (39 نفر)، و سپس به صورت تصادفی در گروه های آزمایش و گروه گواه گمارده شدند (13 نفر در هر گروه). ابزارهای مورد استفاده در پژوهش شامل پرسشنامه موفقیت تحصیلی صالحی (1393) و پرسشنامه تاب آوری تحصیلی ساموئلز و وو (2004) بود. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر) تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که نمرات تاب آوری تحصیلی گروه های آزمایش در هر دو گروه یادگیری مستقل و ذهنیت رشدیابنده بیانگر تغییر معنی دار نسبت به گروه گواه، و همچنین عدم تفاوت معنی داری بین دو گروه آزمایش نسبت به یکدیگر بوده است (05/0>p). بر این اساس، استفاده از مداخله ذهنیت رشدیابنده و یادگیری مستقل جهت بهبود تاب آوری در دانش آموزان تیزهوش کم پیشرفت توصیه می شود.
The purpose of this study was to compare the effectiveness of Growth Mindset Intervention with Independent Learning Program on Academic Resilience of Underachievement Gifted Students. The method of this study was quasi-experimental from pretest-posttest control group. The statistical population consisted of all male students in the early high school of gifted students of Qazvin province in the academic year 2015-2016, among which the statistical sample was selected targeted and based on criteria of underachievement (39 students) and then randomly assigned to experimental and control groups (13 students in each group). The tools used in the research included Salehi's Academic Success Scale (2014) and Samuels & Woo's Academic Resilience Scale (2004). Data were analyzed using descriptive statistics (mean and standard deviation) and inferential statistics (analysis of variance with repeated measuring). The results of the study showed that the scores of academic resilience of the experimental groups in both independent learning and growth mindset groups showed a significant change compared to the control group as well as lack of a significant difference between the two test groups compared to each other (P
خلاصه ماشینی:
مقايسه اثربخشي مداخله ذهنيت رشديابنده با برنامه يادگيري مستقل بر تاب آوري تحصيلي دانش آموزان تيزهوش کم پيشرفت Comparing the Effectiveness of Growth Mindset Intervention with Independent Learning Program on Academic Resilience of Underachievement Gifted Students محدثه تقينژاد * Mohaddeseh Taghinejad احمد عابدي ** Ahmad abedi احمد يارمحمديان *** Ahmad yarmohammadiyan چکيده Abstract هدف پژوهش حاضر، مقايسه اثربخشي مداخله ذهنيت رشديابنده با برنامه The purpose of this study was to compare theيادگيري مستقل بر تاب آوري تحصيلي دانش آموزان تيزهوش کم پيشرفت effectiveness of Growth Mindset Intervention withبود.
The statistical population consisted of allتحصيلي ٩٥-١٣٩٤ بوده است ، که از ميان آن ها نمونه آماري به صورت male students in the early high school of gifted studentsهدفمند و بر اساس احراز ملاکهاي کم پيشرفتي گزينش شده (٣٩ نفر)، ,٢٠١٦-٢٠١٥ of Qazvin province in the academic yearو سپس به صورت تصادفي در گروه هاي آزمايش و گروه گواه گمارده شدند among which the statistical sample was selected targeted(١٣ نفر در هر گروه ).
با توجه به تأثير تاب آوري در موفقيت تحصيلي و عملکرد تحصيلي (قهرمان لو، آتش پور و عارفي، ١٣٩٦) و اکتسابي بودن مهارت هاي مربوط به آن (يعقوبي و بختياري، ١٣٩٥؛ روجاس ،٢٠١٥)، پژوهش حاضر بر آن است تا در راستاي کمک به دانش آموزان تيزهوش کم پيشرفت ، اثربخشي دو مداخله "ذهنيت رشديابنده دوئک " و "يادگيري مستقل هاروي و چيکي وولف " را بر تاب آوري تحصيلي تيزهوشان کم پيشرفت مورد آزمون و مقايسه قرار دهد.
بنابراين ، سه فرضيه زير مورد بررسي قرار گرفته اند: 1 5 1 -Self- regulation 2 -Fostering independent learning ١) مداخله ذهنيت رشديابنده دوئک بر تاب آوري تحصيلي دانش آموزان تيزهوش کم پيشرفت اثر دارد.