چکیده:
سرزمین ایل «کلهر» یا «باوندپور» در استان کرمانشاه واقع شده است و مردمان ایل ایل به زبان کردی سخن می گویند. این ایل که به عنوان یکی از بزرگترین ایل های منطقه غرب از آن یاد می شود رسم و رسوم و آیین های اعتقادی خاصی دارد. بسیاری از آداب و رسوم و باورهای مردم ریشه در تاریخ و تمدن و فرهنگ ایران باستان دارد، زیرا با اسلام آوردن ایرانیان نه تنها برخی از عادات و باورهای مردم که منع شرعی نداشت از میان نرفت، که با تغییر جزیی شکل قدیمی آنها همچنان باقی ماند. از این رو لزوم مطالعه عقاید عامیانه را در جامعه سنتی(روستایی، عشایری) به منزله ی یکی از عناصر فرهنگ نباید از نظر دور داشت چون از سویی نشانی است از قدمت فرهنگ جامعه و از سوی دیگر گواهی بر وابستگی عمیق مردم به باورهایشان در این قسمت باورهای عامیانه که در میان مردم ایل کلهر وجود دارد و هنوز هم عده ای از مردم بدان پایبند هستند. با این تفاسیر باید گفت در این مقاله قصد داریم به بررسی و شناخت باورهای عامیانه و رسومات ایل کلهر بپردازیم.
خلاصه ماشینی:
در کنار آقامیرو گویان افرادی با ساز و دهل و شیپور به صورت دایره وار با حرکت منظم با حرکت دادن شانههای خود حرکت میکردند، در وسط محوطه چمرگاه جایی است به نام کتلگاه که تجهیزات نظامی و وسایل شکار و دیگر وسایلی که از متوفی به جای مانده در آنجا قرار داده، بزرگان ایل و طایفه که در میدان چمرگاه حضور دارند مبالغی پول به رو رو چی گوها می دادند و پس از پایان مراسم شب هفت رسم چمری هم خاتمه داده میشد و از جانب خانواده متوفی هم مبالغی به عنوان دست مزد به رو رو چی ها داده می شود و آنها و عزاداران مجلس را ترک میکردند.
خواستگاران را از سر خود باز می کند و اگر با این ازدواج موافق باشد در همان جا به گفتگو می پردازند و مقدار «شیربها» و «مهریه» را تعیین می کنند در «سومار» هنگام خواستگاری فقط روز نامزدی را معلوم کرده و از «شیربها» و «مهریه» سخنی به میان نمی آورند و در روز نامزدی مقدار آنها معلوم می شود.
پس از آنکه خانواده داماد از خانه عروس برگشتند دور هم جمع شده و در باره رخت عروسی و اشیاء مورد نیازی که باید خریداری شود سخن می گویند و از آنها صورت برداری می کنند و در یکی از روزهای فرد (یکشنبه، سه شنبه، پنج شنبه) به شهر می روند تا آنها را بخرند.