چکیده:
رشد سریع در دسترس بودن و تلفیق فناوری های دیجیتالی تقریبا در هر جنبه از زندگی ما فرصت های خارق العاده ای ایجاد کرده، اما چالش های منحصر به فردی را هم به همراه دارد. فناوری های جدید نوید می دهند که با توانمندسازی فرد و ارائه رویکردهای جدید، مراقبت های سلامتی را بهبود می بخشند تا با محدودیت های فعلی کنار بیایند. سیستم های اطلاعات سلامت دیجیتال به طور فزاینده ای جزوی از اکوسیستم هستند. جمع آوری، استفاده و به اشتراک گذاری مقدار زیادی از اطلاعات سلامت شخصی، اغلب بدون کنترل و مجوز است و غالبا هیچ تضمینی وجود ندارد. این نتایج در چالش های اخلاقی، حریم خصوصی و اعتماد حل می شود. اجرای حریم خصوصی می تواند با تعریف آن به عنوان حق مالکیت معنوی خاص اطلاعات سلامت تسهیل شود که در آن یک کاربر خدمات می تواند نیازهای حریم خصوصی خود را با استفاده از سیاست های قابل فهم کامپیوتر بیان کند. این چالش ها هم ساده و هم پیچیده است. آگاهی از وضعیت سایبری دیگر یک چیز لوکس نیست، بلکه در آن مبارزه اساسی است با دشمنان نخبه و بسیار سازمان یافته در اینترنت و همچنین برداشتن اقدامات پیشگیرانه برای جلوگیری از آن است. در این مقاله سعی شده است درباره توصیف حریم خصوصی داده ها و نگرانی های امنیتی در سلامت دیجیتال و ابزارها و تکنیک های موجود برای کمک به حداقل رساندن آن بحث و بررسی شود.
خلاصه ماشینی:
در حال حاضر در سلامت ديجيتال کنترل نحوه کاربرد تقريبا غير ممکن است و اشتراک گذاري سيستم هاي ديگر براي دريافت خدمات الکترونيکي و نحوه استفاده از آنها بدون اطلاعات منطقي و قابل اعتماد دشوار است زيرا تصميم در مورد ويژگي هاي حريم خصوصي ارائه دهندگان اطلاعات سلامت و همچنين سطح اعتماد و اصول اخلاقي مرتبط با آن بسيار مهم است .
آنها بايد در اين باره فکر کنند تا اطلاعات ذخيره شده در هر مکان شناسايي نشود و نرم افزار هاي براي تهيه نسخه پشتيبان اقدام کنند تا خطر نقض و از دست دادن داده ها کاهش يابد و نسبت به افزايش امنيت و حريم خصوصي افراد در پرونده هاي سلامت انها اقدامات موثرتر عمل ميکند به طور مثال براي جمع آوري و دخيره سازي اطلاعات شخصي محدوديت قائل شويم در مرحله بعد در مورد مدت زمان دخيره اطلاعات تصميم بگيريد و در مرحله سوم اطلاعات را رمز گذاري کنيد و در پايان اطلاعاتي که قابل استفاده در بازه زماني مشخصي هستند را از سرور پاک کنيم .
مهم ترين روش اخلاقي براي اتصال داده هاي سلامت و اشتراک داده ها همزمان نياز به محافظت از حريم خصوصي و امنيت ايجاد شده است و بايد استفاده کنندگان اعتماد کافي به دولت و ساير ذينفعان داشته باشند تا بتوانند اطلاعات خود را در اختيار برنامه هاي سلامت قرار دهند.