چکیده:
هدف این پژوهش، معرفی برنامه درسی ممدوح و مذموم - و کیفیت عناصر آن - از منظر تربیت اسلامی و با تاکید بر اندیشههای تربیتی آیتالله جوادی آملی است. به این منظور و در ذیل این مساله به بررسی انسان و تفکرات حاکم بر جوامع انسانی پرداخته شده است. برای تحقق این هدف از روش تحلیل محتوای کیفی استفاده گردید. پژوهش حاضر به دو رویکرد ممدوح و مذموم در برنامه درسی توجه دارد که هر یک هدف، روش، محتوا و شیوه ارزشیابی خاصِ خود را دارند. غایت در یک رویکرد اصالت ماده و حس و در دیگری فراتر از ماده، یعنی باور به امور مجرد است. معیار ارزشیابی فعالیتهای آموزشی در برنامه درسی مذموم، بر مبنای ملاکهای از پیش تعیین شده و در برنامه درسی ممدوح برحسب تأثیر یک محصول تازه تدوین شده میباشد. لذا، میتوان اذعان داشت که فلسفه تعلیم و تربیت در جوامع اسلامی این ظرفیت را دارد که نظریههای متفاوتی را در خود برویاند و جامعه بشری را در مقابل افقی نو از اندیشههای تربیتی قرار دهد.
Curriculum refers to the formal and informal content of implicit and explicit training through which the learner acquires the necessary knowledge under the guidance of the educational system. He acquires the required knowledge, achieves skills, changes attitudes, appreciations, and values. The present study was aimed to explain the "indicators of the praised and denounced curriculum”. The methodology of the study is qualitative content analysis with a deduction approach. The field of research is a document, texts, and resources related to Islamic education that were examined by the purposive sampling method. Four types of education in the education systems field can be designed with a specific output of each of them. This study also refers to two praised (divine) and denounced (non-divine) approaches in the curriculum around the world. Each of the curriculums has a specific purpose, method, content, and evaluation. This study also refers to two praised (divine) and denounced (non-divine) approaches in the curriculum around the world. Each of the curriculums has a specific purpose, method, content, and evaluation.
خلاصه ماشینی:
soltani٨ چکيده هدف اين پژوهش ، معرفي برنامه درسي ممدوح و مذموم - و کيفيت عناصر آن - از منظر تربيت اسلامي و با تاکيد بر انديشه هاي تربيتي آيت الله جوادي آملي است .
از جمله سوابق پژوهشي و مطالعاتي در دسته دوم ميتوان به آثاري همچون «هويت ديني و پيش بايست هاي طراحي برنامه درسي» (نجفي و همکاران ، ۱۴۰۰ الف )؛ «طراحي الگوي برنامه درسي هويت ديني در دوره اول متوسطه » (نجفي و همکاران ، ۱۴۰۰ب )؛ «اولويت بندي و مقايسه مؤلفه هاي شش گانه ايدئولوژيهاي برنامه درسي از منظر اعضاي هيات علمي دانشکده هاي علوم تربيتي شهر تهران » (ملکي، فرمهيني و اسماعيلي، ۱۳۹۲)؛ «طراحي برنامه درسي متعادل با رويکرد برنامه ريزي درسي فطري و معنوي» (محمدي، کيخا و عليپور مقدم ، ۱۳۹۵)؛ «تحليل و بررسي نمود ارزش هاي انساني و اخلاقي در حوزه برنامه درسي» (موسوي و نيلي، ۱۳۹۳)؛ «طراحي الگوي برنامه درسي معنوي در راستاي تربيت زمينه ساز، راهبردها و راهکارهاي اجرايي آن » (مرادي و همکاران ، ۱۳۹۳)؛ «برنامه درسي معنوي، چيستي و چرايي» (معروفي و کرمي، ۱۳۹۲)؛ «ارزش و جايگاه معنويت در قرآن و دلالت هاي برنامه درسي بر مبناي آن » (ميرزاخاني، ۱۳۹۱)، «رويکرد معنوي و برنامه ريزي درسي» (قاسم پور دهاقاني و نصر اصفهاني، ۱۳۹۰) اشاره کرد و ماحصل يافته هاي آنان را در اين عبارت ذکر کرد که شاخصه اصلي برنامه درسي الهي از غير الهي، توجه به «فطرت » انسان هاست .