چکیده:
پژوهش حاضر، با هدف پیش بینی رضایت از زندگی بر مبنای منبع کنترل سلامت، استرس ادراک شده و قدردانی دانشجویان شهر اصفهان انجام شد. پژوهش از نوع کاربردی و به روش توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دختر در حال تحصیل در سال 1399-1400 دانشگاه های شهر اصفهان در دو دانشگاه به صورت تصادفی انتخاب شدند و تعداد 248 نفر از آنها با استفاده از جدول مورگان با توجه به شرایط بیماری کرونا به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و مورد بررسی قرار گرفت. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی منبع کنترل سلامت والستون (1992)، مقیاس استرس ادراک شده کوهن (1983)، پرسشنامه قدردانی ایمونز و مک کالوک (2002) و مقیاس رضایت از زندگی دینر (2003) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین) آمار استنباطی (آزمون رگرسیون چندگانه گام به گام و همزمان) انجام شد. یافته های به دست آمده نشان داد که رابطه ی منبع کنترل سلامت، استرس ادراک شده و قدردانی با رضایت از زندگی تایید می گردد (p<0/01) و از بین متغیرهای مورد مطالعه در رگرسیون بهترین پیش بینی کننده رضایت از زندگی در گام اول قدردانی و در گام دوم استرس ادراک شده بود. بر اساس نتایج، ارتباط بین ابعاد منبع کنترل سلامت، استرس ادراک شده و قدردانی با رضایت از زندگی معنادار بوده است و منبع کنترل سلامت درونی، کاهش استرس ادراک شده و مدیریت استرس و سطوح بالاتر قدردانی، رضایت از زندگی را مثبت پیش بینی کرد.
خلاصه ماشینی:
بررسي هاي تحقيقاتي گذشته حاکي از اين امر است که پژوهش هاي صورت گرفته در اين زمينه بسيار محدود است و نيازمند پژوهش بيشتر مي باشد لذا در پژوهش حاضر به دنبال جواب اين سوال هستيم که آيا منبع کنترل سلامت استرس ، ادراک شده و قدرداني ميتواند رضايت از زندگي در دانشجويان را پيش بيني نمايد؟ طبق پژوهش هاي انجام شده مشخص مي شود که عوامل اجتماعي در ميزان رضايت افراد از زندگي شان موثر است به طوري که سطح پايين تر رضايت از زندگي نشان دهنده سطح بالاتري از انزواي اجتماعي، بي قدرتي، بي هنجاري و غيره مي باشد از طرف ديگر رضايت از زندگي نقش مهمي در تداوم نظم اجتماعي ايفا مي کند و رضايت از زندگي، اعتماد به يکديگر، حمايت از نظم اجتماعي موجود همه به همراه هم هستند که نشانه هاي نگرش مثبت نسبت به جهاني است که شخص در آن زندگي مي کند مي باشد (اينگلهارت ، ١٣٧٣) از سوي ديگر مي توان گفت رضايت از زندگي باعث کسب بعضي منافع مي شود رضايت نه تنها بر سلامتي فرد تاثير دارد بلکه حتي بر طول عمر افراد نيز تاثير مي گذارد(ابوالقاسمي، ١٣٨٥) و در اين ميان از آنجا که نيروي انساني ارزنده ترين سرمايه هر کشور است ، پيشرفت و بالندگي فرهنگي، اقتصادي و اجتماعي کشورها در گرو تربيت نيروي متخصص رشد علمي و افزايش سطح آگاهي افراد آن جامعه خواهد بود رسالت اصلي نظام هاي آموزشي، تربيت نيروي انساني لازم براي اين رشد و پيشرفت به شمار مي رود و دانشگاه به عنوان مهمترين پايگاه علمي مرکز پرورش نيروي متخصص ، آگاه و با تجربه نقش بسيار مهمي در اين ميان ايفا مي کند.