چکیده:
اشتغال غیراستاندارد به عنوان یک جزء از بازار کارء از جمله ترتیبات کار و اشتغال است که به طور فزاینده ای در حال گسترش می باشد.
آینده بازار کار ایران به دلیل تغییرات ساختاری و محیطی آن بسیار متفاوت از دهه گذشته است و اشتغال غیراستانداره بیش سایر پدیده
ها آینده بازار کار ایران را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف این مطالعه بررسی ابعاد مختلف اشتغال غیر استانداره و عوامل تعیین کننده آن
و تاثیر آن بر بازار کار ایران است. بررسی ها نشان می دهد که ظرفیت اشتغال غیراستاندارد از بعد کلان نشان می دهد با سطح درآمد
سرانه با ساختار اشتغال غیراستانداره تغییر خواهد کرد. تجارب کشورهای توسعه پافته و در حال گذار از ظرفیت های مشاغل غیراستاندارد
برای بهبود وضعیت بازار کارشان متفاوت بوده و بستگی به ساختار تولید و شرایط حقوقی و نهادی کشورها دارد. همچنین نتایج نشان می
دهد که در اقتصاد ایرانء توسعه مشاغل غیراستاندارد نتوانسته است در بهبود مشارکت نقش به سزایی داشته باشد. ضمن این که استان
هایی که درآمد سرانه آنها بالاتر بوده مشاغل های ناقص کمتر وجود دارد. در ایرانء مناطقی که نسبت اشتغال بهتری دارند اشتغال ناقص
آنها کمتر بوده و دو بخش کشاورزی و خدمات رابطه مستقیمی با اشتغال نیمه وقت و غیراستاندارد دارند در حالی که همواره اشتغال
غیراستاندارد در بخش صنعت کمتر حاکم است. در مجموع, برآوردها نشان می دهد بیش از ۳۷.۶ درصد از شاغلین کشور ایران را شاغلین
غیراستانداره تشکیل داده اند. با توجه به این سهم» آثار و تبعات گسترده ای برای گسترش مشاغل غیراستاندارد در ایران»ء قابل تصور می
باشد. لذا الگوی مناسب با هدف مدیریت آثار و تبعات اشکال اشتغال غیراستاندارد و تبدیل تهدیدها به فرصت ها برای شرایط بازار کار
موجود و آینده کار ایران ضرورت یافته است که با دو رویکرد(هدایت اشتغال غیراستانداره سنتی به سمت اشتغال استانداره و گسترش
اشتغال غیراستاندارد نوین مبتنی بر فناوری جدید)» تقویت اشتغال غیراستانداره و پیاده سازی آنء قابل انتظار است.