چکیده:
در این مقاله با تحلیل ممزوج شدن فناوری و حاکمیت در عصر مدرن و تشدید این امتزاج در عصر مجازی، انگارهای از مشروعیت را مطرح میکنیم که نام آن را مشروعیت فنی-دانشی گذاشتهایم. این انگاره، انگارهای توصیفی درباره مشروعیت اعمال اقتدار و حکمرانی در دوران مدرن و مجازی است. مطالعه دو کلانالگوی حاکمیتِ عدالت-محور در رویکرد سنتی و حاکمیتِ مصلحت-امنیت-محور در درون مدرن که به تکثیر فناوریّهای امنیتی، حاکمیتی و قدرت در این عصر منجر شده است، مسیر تحلیلی ما برای رسیدن به مفهوم مشروعیت فنی-دانشی است. در پرتو این مفهوم، پارهای از اصلیترین مشکلات حکمرانی فضای مجازی از جمله حکمرانی سکوها و محتوا در فضای مجازی را بررسی و راهحلهایی متناسب با اقتضائات کنونی فضای مجازی برای آنها پیشنهاد دادهایم. اولویتدهی به سکوها، تقویت انحصار بومی و حکمرانی مضاعف از طریق تکثربخشی به بازیگران بینالمللی حاضر در فضای مجازی ایران سه ضلع راهحل پیشنهادی ما برای مشکل فرسایش حاکمیت ملی در عرصه مجازی است.
In the first step, we analyze the combination of technology and governance in the modern era and the intensification of this combination in the digital era; based on the previous step, we present an idea of legitimacy that we have named technical-scientific legitimacy. This idea is a descriptive idea about the legitimacy of exercising authority and governance in the modern and digital eras. The study of the two macro-models of justice-centered governance in the traditional approach and reason of state and security-centered governance in the modern world, which has led to the proliferation of security, governance and power technologies in this age, is our analytical path to develop the concept of technical-scientific legitimacy. In the light of this concept, we have examined some of the main problems of cyberspace governance, including the governance of platforms and contents in cyberspace, and have proposed solutions for them in accordance with the current requirements of cyberspace. Prioritizing platforms, strengthening local monopoly and double governance through pluralization of the international actors in Iran's cyberspace are the three sides of our proposed solution for the problem of erosion of national sovereignty in the digital era.
خلاصه ماشینی:
مطالعه دو کلان الگوي حاکميتِ عدالت - محور در رويکرد سنتي و حاکميتِ مصلحت - امنيت - محور در درون مدرن که به تکثير فناوري هاي امنيتي ، حاکميتي و قدرت در ايـن عصـر منجـر شـده اسـت ، مسـير تحليلي ما براي رسيدن به مفهوم مشروعيت فني - دانشي است .
ازايـن رو، در ايـن مقاله با بررسي فهم سنتي از مشروعيت حاکميت و تحولات و سپس تحليل فهم حاکميت و امنيـت در عصر مدرن و تشديد اين تحولات با گسترش فضاي مجـازي، مفهـوم نظـري مشـروعيت فنـي- دانشي به عنوان يکي از اقتضائات عصر مجازي مطرح ميشود و بر اساس آن در بخش هـاي بعـدي برخي مشکلات حکمراني فضاي مجـازي بررسـي مـيشـود.
درواقع ، بر اسـاس اين مفهوم نشان ميدهيم که مدرنيته صرف يک جابجايي ارزشـي مـثلاً بـه سـوي انسـان دوسـتي يـا انسان محوري نيست ، بلکه يک جابجايي در چگونگي توليد مناسبات قدرت ، امنيـت و مشـروعيت است که سازمان هاي دانشي و فني از آن پشتيباني و درنتيجه امر حکومتي را به امري فناورانـه بـدل کرده است .
بنابراين ، يکي از رانه هاي اساسي مناسبات سياسي-اجتمـاعي- فني در عصر مدرن ، اراده به دانستن است (براي آشنايي با اين مفهوم نگاه کنيـد بـه فوکـو، ١٣٨٣).
هرچند مـيتـوان ذينفعـاني در بخش هاي رسانه ، آکادمي و سياست براي اجراي اين پروژه ها در نظر گرفت ، ايـن مهـم اسـت کـه شناخت در عصر مدرن در عين نسبت هاي گسترده اي که با حـوزه هـاي سياسـي و اجتمـاعي ديگـر دارد، خود از رانه اي دروني يعني اراده به دانستن بهره مند است .