چکیده:
جرم زنا در کتب مقدس یهودیان و قرآن کریم و کتب روایی و فقهی مذهب امامیه از گناهان کبیره بهشمار آمده و دارای مجازاتهای سنگینی است. پژوهش حاضر به روش توصیفی ـ تحلیلی به بررسی تطبیقی نقاط اشتراک و افتراق جرم زنا در میان منابع دو مذهب مذکور با رویکرد حقوقی پرداخته است. یافتههای پژوهش حاکی از آن است که در شریعت یهود، زنا یکی از جرایم علیه عفت عمومی است و اقسام گوناگونی همچون زنای با محارم، به عنف، محصنه و با دختر باکره دارد. در فقه امامیه نیز همین تقسیمبندی به استثنای مورد اخیر به چشم میخورد. در حقوق کیفری یهود زنا مجازاتهای شدیدی مانند رجم، سوزاندن در آتش و خفه کردن را به دنبال میآورد و با شهادت شهود و قانون «سوءظن» ثابت میشود و در مذهب امامیه این جرم، مجازاتهایی مانند قتل، رجم و جلد دارد و راههای اثبات آن اقرار، بینه و علم قاضی است. براساس نتایج این پژوهش دین اسلام ـ بهطور عام ـ و مذهب امامیه ـ بهطور خاص ـ برخی از عوارض افراطی یا تفریطی احکام یهود را ندارد، بلکه در رابطه با مجازات و جرم زنا، رویکردی متناسبتر و معتدلتری برگزیده است.
The crime of adultery is considered one of the major sins in the Holy texts of the Jews, the Holy Qur'an and the Imamiyyah narrative and jurisprudential books and carries heavy punishments. I have compared the common points and differences of the crime of adultery in the sources of the two mentioned religions in this research, with a legal approach, using a descriptive-analytical method. This research shows that adultery is one of the crimes against public chastity in the Jewish law and it has different types such as incest, rape, adultery and adultery with a virgin. The same division can be seen in the Imami jurisprudence with the exception of the last case. In the Jewish criminal law, adultery carries severe punishments such as stoning, burning in fire and suffocation, and it is proved by the testimony of witnesses and the law of "suspicion"; and in the Imami religion, this crime has punishments such as killing, stoning, and whipping, and it is proved by confession, evidence, and knowledge of the judge. The religion of Islam, in general, and the school of Imamiyya, in particular, does not have - based on the results of this research - some of the exaggerations and understatements of the Jewish rules, but has chosen a more proportionate and moderate approach in relation to the crime and punishment of adultery.
خلاصه ماشینی:
در حقوق کيفري يهود زنا مجازاتهاي شديدي مانند رجم، سوزاندن در آتش و خفه کردن را به دنبال ميآورد و با شهادت شهود و قانون «سوءظن» ثابت ميشود و در مذهب اماميه اين جرم، مجازاتهايي مانند قتل، رجم و جلد دارد و راههاي اثبات آن اقرار، بينه و علم قاضي است.
در حقوق کيفري يهود، چند فرض درباره زناي به عنف بيان شده است: اگر مردي دختري نامزد را در صحرا بيابد و به زور با او بخوابد، فقط آن مرد که با او خوابيده تنها کشته میشود، اما بر دختر هيچ حرجی نیست؛ زيرا دختر گناه مستلزم موت انجام نداده است، بلکه اين مثل آن است که کسي بر همسايه خود برخاسته، او را بکشد.
همانگونه که فقهاي اماميه ذکر کردهاند، درصورتيکه مردي با چشمان خود ببيند که همسرش مرتکب زنا شده، اما شاهدي براي اثبات موضوع نداشته باشد در اينصورت اگر همسر خود را متهم به زنا نمايد چون شهود لازم براي اثبات جرم زنا را ندارد مستوجب حد قذف ميگردد؛ اما چون مرد تنها شخصي است که در هر زماني به خلوت همسر خود راه دارد و احتمال صدق گفتار وي زياد است، شريعت استثنائاً راهي را تشريع کرده تا از اين طريق، هم مرد از مجازات قذف رهايي يابد و هم امکان اثبات زناي همسرش براي وي فراهم شود.