چکیده:
این پژوهش، با هدف تعیین رابطه خوشبینی، عزت نفس و رضایت از زندگی با شادکامی انجام شد. طرح پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی بود. بدین منظور، 356 نفر از طلاب و دانشجویان شهر قم در سال تحصیلی 1397ـ1396، به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به پرسشنامههای خوشبینی نوری، عزت نفس روزنبرگ (RSES)، رضایت از زندگی داینر (SWLS) و شادکامی آکسفورد (OHI) پاسخ دادند. در تحلیل دادهها از آزمون همبستگی و تحلیل رگرسیون چندگانه گامبهگام استفاده شد. یافتهها نشان داد بین همه متغیرهای پیشبین و مولفههای آن، با شادکامی ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که خردهمولفههای توجه به جنبههای مثبت زندگی و انتظار مثبت از خوشبینی اسلامی و متغیرهای رضایت از زندگی و عزت نفس، در مجموع 55 درصد از واریانس شادکامی را تبیین میکنند. این یافتهها به خوبی نقش مهم خوشبینی، عزت نفس و رضایت از زندگی در پیشبینی شادکامی را نشان میدهد.
The aim of this study was to investigate the relationship of optimism, self-esteem and life satisfaction with happiness. The research design was descriptive and correlational. In the academic year 2017-2018, 356 students in Qom, selected through convenience sampling method, responded to Noori’s Optimism Scale, Rosenberg’s Self-esteem Scale (RSES), Diner’s Life Satisfaction Scale (SWLS) and Oxford’s Happiness Inventory (OHI). For data analysis, correlation test and stepwise multiple regression analysis were used. Findings showed that there is a positive and significant relationship between all the predicting variables and their components with happiness. The results of regression analysis showed that the subcomponents of attention to positive aspects of life and positive expectations of Islamic optimism and variables of life satisfaction and self-esteem account for a total of 55% of the variance in happiness. These findings well illustrate the important role of optimism, self-esteem and life satisfaction in predicting happiness.
خلاصه ماشینی:
نتايج تحليل رگرسيون نشان داد که خردهمؤلفههاي توجه به جنبههاي مثبت زندگي و انتظار مثبت از خوشبيني اسلامي و متغيرهاي رضايت از زندگي و عزت نفس، در مجموع 55 درصد از واريانس شادکامي را تبيين ميکنند.
خوشبيني اسلامي، مثبتانديشي، عزت نفس، رضايت از زندگي، شادکامي مقدمه شادکامي، بهعنوان يکي از مهمترين نيازهاي بشر، براي سالم ماندن ضروري و حياتي است (کوهن (Cohen)، 2002)، آنچنانکه همه تلاش انسان در زندگي براي رسيدن به شادي و سعادت است (باس (Buss) 2000؛ کجباف و همکاران، 1390).
نتايج تحقيق کوهن و همکاران (2009) نيز نشان داد که بين هيجانات مثبت و افزايش رضايت از زندگي، رابطة معنادار وجود دارد: هيجانات مثبت منابع پايدار شادي را ايجاد ميکنند و افزايش رضايت از زندگي در مردم شاد، نه بهخاطر داشتن احساس بهتر، بلکه بهخاطر گسترش ابتکارات براي زندگي بهتر است.
جدول3: شاخصهاي آماري و ضرايب متغيرهاي پيشبين در رگرسيون مربوط به شادکامي (رجوع شود به تصویر صفحه) نتايج ضرايب بتاي استانداردشده، نشان ميدهد توجه به جنبههاي مثبت زندگي (297/0B=، P بحث و نتيجهگيري اين پژوهش با هدف بررسي رابطة خوشبيني اسلامي، عزت نفس و رضايت از زندگي، با شادکامي در بين طلاب و دانشجويان شهر قم اجرا شد.
تحليل رگرسيون گامبهگام نيز نشان داد كه توجه به جنبههاي مثبت زندگي، انتظار مثبت، رضايت از زندگي و عزت نفس، در مجموع 55 درصد از واريانس شادکامي را تبيين ميکنند.
اولين يافتة اين پژوهش نشان داد که رابطة مثبت معناداري بين خوشبيني و شادکامي وجود دارد و خوشبيني، شادکامي افراد را پيشبيني ميکند.