چکیده:
بهره، جریان مداوم درآمد به سمت صاحب دارایی مالی از طریق زیاده مشروط در قرارداد قرض است. حتی اگر صاحب دارایی مالی انگشتش را هم تکان ندهد این درآمد به سمت او جریان مییابد. این مقاله با روش توصیفی تحلیلی در مقام پاسخ به این پرسش است که اولا اساس استدلال قائلین به ضرورت وجود بهره برای اثبات استحقاق قرضدهنده بهعنوان صاحب دارایی پولی در قرارداد قرض چیست؟ ثانیا آیا این استدلال قدرت توجیه بهره را دارد یا خیر؟ مقاله اثبات میکند اساس توجیهات مهم بهره، در گزاره «سرمایه مولد است» خلاصه میشود و این گزاره قدرت توجیه جریان دائم درآمدی به نام بهره را ندارد. در قرارداد قرض دارایی پولی ممکن است تبدیل به سرمایه فیزیکی شود. با تبدیل دارایی پولی به سرمایه فیزیکی، این سرمایه لزوما به عامل تبدیل تولید نخواهد شد. با فرض تبدیل به عامل تولید، لزوما مولدیت فیزیکی را بهدنبال نخواهد داشت. همچنانکه مولدیت احتمالی فیزیکی، به معنای مولدیت دائم ارزشی نخواهد بود. با اغماض نسبت به همه این احتمالات زیاده ـ درآمد ـ پدید آمده احتمالی، از نظر حقوقی ملک قرضگیرنده و نه قرضدهنده است.
Interest is a continuous flow of income to the owner of a financial asset through a conditional increase in a loan contract. Even if the owner of the financial asset does not lift a finger, this income will flow to him. Using the descriptive-analytical method, this article seeks to answer the question as to, first of all, what is the basis of the argument of those who believe in the necessity of interest to prove the creditor's entitlement as the owner of monetary assets in the loan contract? Secondly, does this argument have the power to justify the interest or not? The article proves that the basis of the important justifications of interest is summarized in the statement "Capital is productive", and this statement cannot justify the constant flow of income called interest. First, in the loan contract, monetary assets may be converted into physical capital, but by turning monetary assets into physical capital, this capital will not necessarily become a factor of production. Assuming that this capital does become a factor of production, it will not necessarily lead to physical productivity, since potential physical productivity does not mean constant value productivity. Ignoring all these possibilities, the produced interest (income) is the property of the borrower, not the lender.
خلاصه ماشینی:
اين مقاله با روش توصيفي تحليلي در مقام پاسخ به اين پرسش است که اولاً اساس استدلال قائلين به ضرورت وجود بهره براي اثبات استحقاق قرضدهنده بهعنوان صاحب دارايي پولي در قرارداد قرض چيست؟ ثانياً آيا اين استدلال قدرت توجيه بهره را دارد يا خير؟ مقاله اثبات ميکند اساس توجيهات مهم بهره، در گزاره «سرمايه مولد است» خلاصه ميشود و اين گزاره قدرت توجيه جريان دائم درآمدي به نام بهره را ندارد.
ازاینرو، مقاله تنها در مقام پاسخ به اين پرسش است که اولا،ً اساس استدلال براي اثبات استحقاق قرضدهنده بهعنوان صاحب دارايي پولي در قرارداد قرض چيست؟ ثانياً، آيا اين ريشه اصلي˚ قدرت توجيه بهره را دارد يا خير؟ این مقاله اثبات ميکند که اساس مهمترين نظريههاي بهره در گزاره «سرمايه مولّد است» خلاصه ميشود و اين گزاره يعني: مادر توجيهات بهره˚ قدرت توجيه بهره را ندارد.
اين مقاله افزون بر مروری مختصر بر مهمترين توجيهات بهره بر پايه منابع اصلي، اين ايده جديد را اثبات ميکند که محور اصلي نظريههاي اثباتي بهره، مولّد بودن سرمايه است و اين استدلال قدرت توجيه جريان دائم درآمدي به نام «بهره» را ندارد.
نمايشنامههاي فرضی اقتصادي لرد لادرديل بحث را در قالب نمايشنامه فرضي دستگاه نساجي و تکامل آن که ميتواند جايگزين نيروي کار شود و توليد را ارتقا دهد، براي توجيه مولّد بودن سرمايه و در نتيجه استحقاق بهره توسط صاحب دارايي پولي ارائه ميکند.