خلاصه ماشینی:
"ارزیابی از نقش تحلیل سیستمی در مطالعات ژئومورفیکی پایه،حاکی از آن است که،نگرش سیستماتیک به واحدهای ژئومورفیک و همچنین،روابط متقابل بین فرایندها و فرمها،از جمله مواردی هستند که در پژوهشهای زمین ریختشناسی باید مورد توجه قرار گیرند.
از این دهه به بعد،دیدگاه سیستمی در ژئومورفولوژی پیشرفت کرد و ارتباط بین فرایندها و فرمها از طریق این دیدگاه تشریح میشد؛ بهطوری که مدلسازی روابط مابین عناصر در واحدهای ژئومورفولوژیک متفاوت بسط یافت و مسائل نسبتا زیادی از دههء 1980 در مورد سیستمهای زمین ریختشناسی مطرح شد.
انواع سیستمها در مطالعات ژئومورفولوژی در یک طبقهبندی کلی میتوان سه نوع سیستم را از یکدیگر تفکیک کرد: الف)سیستمهای بسته که در آنها ورودی و خروجی،هم برای جرم و هم برای انرژی،بسته است.
موضوعات حائز اهمیت در مدلسازی از سیستمهای مورفولوژیک عبارتند از:شناسایی فرایندها و فرمها(لندفرمها)، تشخیص روابط بین عناصر موجود در سیستم،کشف عوامل غالب و مؤثر در سیستم و بررسی ورودی و خروجی مواد و انرژی در آن.
سه نوع سیستم قابل تشخیص در مطالعات ژئومورفیکی عبارتند از: الف)سیستمهای مورفولوژیکی که بر ارتباط دقیق ساختار عناصر یا فرایندها و فرمهای حاصله مبتنی هستند و استفاده از مدلهای کمی و آماری در بررسی این سیستمها بر دقت و صحت نتیجهگیریها مؤثر میشوند.
سؤال اساسی در اینگونه مطالعات آن است که برگشتپذیری به حالت تعادل در طی چه زمانی به وقوع میپیوندد و خصوصیات گذر از حد آستانه در هر سیستم چیست؟تحقیقات اخیر که به ویژه در آنها برای تلفیق از GIS استفاده شده است،توانستهاند موضوع تجزیه و تحلیل هر سیستم و ویژگیهای ژئومورفیکی آن را به سهولت تعیین و ارزیابی کنند."