چکیده:
یکی از حساس ترین و مهم ترین مراحل رسیدگی به جرائم ارتکابی اطفال و نوجوانان، صدور حکم به محکومیت و مجازات ایشان و همچنین مرحله اجرای احکام محکومیت صادره در خصوص این دسته از افراد می باشد، چرا که اهدافی که از اختصاصی و افتراقی بودن دادرسی کیفری اطفال و نوجوانان در پی آنها بودیم، در نهایت با صدور حکم محکومیت و انتخاب مجازات متناسب، نمود و جلوه و در نهایت آثار خویش را نشان می دهد. صدور حکم در خصوص این دسته از متهمان، بایستی با درنظرگرفتن ضوابط و معیارهای شناخته شده اصول دادرسی ویژه اطفال، از جمله اصل فردی کردن مجازات ها، صدور رای متناسب با منافع اطفال و... صورت پذیرد تا به اهداف ویژه دادرسی افتراقی این دسته از افراد معارض قانون دست یابد. بر این اساس در این پژوهش با استفاده از روش کتابخانه ای و تحلیلی، به بررسی موازین و معیارهای صدور حکم و انواع پاسخها و کیفرهای صادره در جرائم اطفال و نوجوانان خواهیم پرداخت.
خلاصه ماشینی:
بند دوم: صدور رای متناسب با اصل فردی کردن مجازات ها اصل «فردی کردن مجازات ها 4 » به عنوان یکی از اصول مترقی حاکم بر مجازات ها،که استثنایی سهل و ممتنع بر اصل قانونی بودن مجازات ها 5 وارد نموده است، به معنی اعمال و اجرای مجازات متناسب با شخصیت و ویژگیهای جسمی، روانی و اجتماعی فرد مجرم است که به اعتبار ماهیت جرم ارتکابی و یا خصوصیات مجنی علیه از طرف مقنن پیش بینی شده این موارد عبارت اند از: « الف .
پاسخهای اجتماعی یا اقدامات جایگزین که مورد توجه قرار گرفته است، و نسبت به اطفال بزهکار اعمال می گردد شامل میانجیگری 7 ، تعلیق تعقیب 8 ، تعویق صدور حکم 9 ، حبس خانگی 10 ، حبس پایان هفته، توبیخ Community Sentences Formal criminal proceedings Diversion نجفی ابرند آبادی، علی حسین و هاشم بیگی، حمید، دانشنامه جرم شناسی، تهران: انتشارات گنج دانش، چاپ سوم، 1393، ص 137.
بر اساس ماده 82 قانون آیین دادرسی کیفری، در جرایم تعزیری درجه شش، هفت و هشت که مجازات آنها قابل تعلیق است، مقام قضایی میتواند به درخواست متهم و موافقت بزهدیده یا مدعی خصوصی و با اخذ تأمین متناسب، حداکثر دو ماه مهلت به متهم بدهد تا برای تحصیل گذشت شاکی یا جبران خسارت ناشی از جرم اقدام کند.