چکیده:
در این پژوهش رابطه ریسک پذیری شرکت با ساختار مالکیت بررسی شده است. ریسک پذیری با استفاده از واریانس بازده دارایی های شرکت و ساختار مالکیت از طریق سطح مالکیت سهامدار عمده اندازه گیری شده اند. به علاوه، اثر عضویت در گروه های تجاری و بهبود بستر قانونی بر رابطه ریسک پذیری با ساختار سرمایه نیز تحلیل شد. در این راستا اطلاعات 113 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1389 الی 1394 بررسی گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها، تحلیل رگرسیون- روش اثرات ثابت به کار گرفته شد. نتایج پژوهش حاکی از آن است درصد مالکیت سهامدار عمده با ریسک پذیری رابطه منفی معناداری دارد، بدین معنی که با افزایش درصد مالکیت سهامدار عمده ریسک پذیری شرکت کاهش می یابد. همچنین یافته ها نشان داد عضویت شرکتها در گروه تجاری و بهبود بسترقانونی تاثیری بر رابطه بین مالکیت سهامدار عمده و ریسک پذیری نداشته است.
In this research, the relationship between corporate risk taking and ownership structure is investigated. Corporate risk taking measured by the variance of ROA and ownership structure is proxied by the level of the Major shareholder owner-ship. In this regard the data of 113 Companies listed on Tehran Stock Exchange in a period from 2010 to 2015 examined. Using Regression analysis-Fixed effects method. The result indicates that, there is a significant negative relationship be-tween major shareholder ownership and risk taking; it means if major share-holder ownership increases then corporate risk taking decreases. The findings also show that being a member of business groups and the legal environment improvement have no effect on the relationship between major shareholder owner-ship and risk taking.
خلاصه ماشینی:
ir تاريخ دريافت : ١٣٩٧/٠٩/١٢، تاريخ انجام اصلاحات :١٣٩٧/١١/١٥ تاريخ پذيرش :١٣٩٧/١٢/٢٥ The Relationship Between Corporate Risk Taking & Ownership Structure With Emphasize on Legal Environment And Business Groups Asnaashari Hamideh*1 Moradgholi Hassan 2 1 -Assistant Professor in Management And Accounting Faculty, Shahid Beheshti University 2- Master of Accounting, Shahid Beheshti University Received 03/12/2017, Revised 12/10/2018, Accepted 15/03/2019 چکيده در اين پژوهش رابطه ريسک پذيري شرکت با ساختار مالکيت بررسي شده است .
تنايج آزمون فرضيه هاي پژوهش فرضيه اول پژوهش در فرضيه اول به بررسي رابطه بين مالکيت سهامدار عمده با رفتار ريسک پذير شرکت ها پرداخته شده است .
فرضيه دوم پژوهش در فرضيه دوم به بررسي تاثير عضويت در گروه تجاري بر رابطه بين سطح مالکيت سهامدار عمده و ريسک پذيري شرکت ها پرداخته شده است .
فرضيه سوم پژوهش در فرضيه سوم به بررسي تاثير بهبود بستر قانوني بر رابطه بين سطح مالکيت سهامدار عمده و ريسک پذيري شرکت ها پرداخته شده است .
اين يافته ها نشان ميدهد که بهبود بستر قانوني تاثير معناداري در سطح اطمينان ٩٥% بر رابطه بين مالکيت سهامدار عمده و ريسک پذيري ندارد بنابراين فرضيه سوم پژوهش رد ميشود.
در فرضيه اول اين تحقيق به بررسي وجود رابطه بين مالکيت سهامدار عمده و رفتار ريسک پذير شرکت ها پرداخته شد.
نتايج آزمون فرضيه حاکي از آن است که بين مالکيت سهامدار عمده و رفتار ريسک پذير شرکت ها رابطه منفي معنيداري وجود دارد.
در فرضيه دوم به بررسي تاثير عضويت در گروه تجاري بر رابطه بين سطح مالکيت سهامدار عمده و ريسک پذيري شرکت ها پرداخته شد.