چکیده:
يکي از غايت هاي الگوي بومي پيشرفت در جمهوري اسلامي ايران ، تمدن سازي نوين اسلامي و تشکيل سبک زندگي
مطلوب در بستر اين تمدن است . بايد توجه داشت که با ترويج رويه هاي زيست غربي در سراسر جهان ، لزوم توجه به
سبک زندگي به مثابۀ يک نياز اساسي خود را نشان داده است ، زيرا سبک زندگي بومي و ارزشي در برابر هجمۀ فرهنگ
مهاجم غرب قرار گرفته است و دولت هاي غربي مترصد يکسان سازي فرهنگ ها و شيوة معاش و زندگي مردم جهان
هستند؛ زيرا با تخريب فرهنگ و سبک زندگي ملل شرق ميتوانند تمدن خويش را به امر غالب تبديل نمايند. اين
موضوع در حالي است که مکتب اسلام براي خود يک سلسله اصول براي زندگي دارد و ارزش هاي حاکم بر جامعۀ اسلامي
به شهروندان ميآموزند که بايد چه کاري را انجام دهند. به عبارتي ديگر، سبک و شيوة زندگي اسلامي، نوع جهان بيني و
فرهنگ حاکم بر جامعه را نمايان ميسازد و بيانگر باورهاي رايج آنها نسبت به مسائل متنوعي همچون اجتماع ، فرهنگ و
امور اقتصادي است . اهميت سبک زندگي به حدي است که تحقق تمدن نوين اسلامي بدون آن امکان پذير نيست و ناقص
خواهد ماند و در صورت گفتمان سازي و عملياتي کردن ، جامعه و شهروندان با پويايي بيشتري به فعاليت و تدبير امور
خواهند پرداخت و به همين دليل است که سبک زندگي را معادل عقل معاش در نظر گرفته اند. مکتب اسلام و الگوي
اسلامي ايراني پيشرفت از چنان بستر مناسبي برخوردار است که تمامي نياز و حوائج بشري را در خود نهادينه دارد و
برخلاف سبک زندگي غربي در الگوهاي رايج توسعه ، به دو ساحت مادي و روحاني توجه دارد. مقالۀ حاضر با توجه به
ماهيت پژوهشي آن ، از روش اسنادي-کتابخانه اي براي تبيين مفهوم سبک زندگي در فرايند تمدن سازي نوين اسلامي و
ايجاد يک الگوي مطلوب پيشرفت بهره ميگيرد. سازماندهي مقاله به اين قرار است که در بخش اول به بررسي مفهومي،
ضرورت ها و اختلاف سبک هاي زندگي مختلف پرداخته ميشود و در بخش دوم ، رابطۀ تمدن اسلامي/ سبک زندگي، و
دين /سبک زندگي مورد کاوش و مداقه علمي قرار ميگيرد. در نهايت اينکه راهبردهايي براي تحقق و برپايي سبک
زندگي اسلامي- ايراني در فرايند تمدن سازي اسلامي و الگوي پيشرفت ارائه ميگردد.