چکیده:
پس از انقلاب 1357 در ایران روند پذیرش، ایجاد و گسترش سرمایه مولد در بخشهای متعدد حاکمییتی، شبه دولتی و خصوصی، تبدیل سرمایه راکد به سرمایه مولد توسط برنامه ریز یها در قالب طرحها یا لوایح قانونی بسیار کم رنگ بوده و خود باعث خسارات کلان به داشتههای قابل استفاده در مسیر رشد و توسعه گردیده است. این تحقیق به بررسی عوامل تاثیر گذار سیاسی و اجتماعی در سرمایه گذاری مولد در ایران میپردازد. این پژوهش به دنبال پاسخگویی به این پرسش است که: " سیاستهای حاکمییتی ایران در مورد سرمایه مولد بعد از انقلاب 1357 چه بوده است؟ " ارتباط اجتماعی و تاثیر پذیری جامعه و تاثیر گذاری آن در تصمیمات سیاسی قدرت حاکم و تاثیر تصمیمهای قدرت حاکم بر افزایش یا کاهش سرمایه گذاری مولد پس از انقلاب چگونه بوده است. نتایج متعددی حاصل شده که از جمله میتوان به تاثیر تحریمها در اقتصاد، مدیریت ضعیف کشوری، عدم کارشناسی در تصمیمات سیاست خارجی و داخلی نام برد. قلمرو زمانی مورد مطالعه پس از انقلاب اسلامی سال 1357 تا دوماهه اول 1398 را در بر میگیرد. این پژوهش بر اساس روش کیفی و تاریخی قرار گرفته که در آن از دادههای کمی نیز استفاده شده است.
After the 1979 Revolution in Iran, the process of accepting, creating and expanding productive capital in various sectors of government, quasi-government and private, turning stagnant capital into productive capital by planners in the form of plans or bills is very insignificant and causes losses. Macro has become usable assets in the path of growth and development. This study examines the political and social factors influencing productive investment in Iran. This study seeks to answer the question: "What have been the governing policies of Iran regarding productive capital after the 1979 revolution?" How to increase or decrease productive investment after the revolution. Numerous results have been achieved, including the impact of sanctions on the economy, poor governance, lack of expertise in foreign and domestic policy decisions. The time domain studied after the Islamic Revolution of 1978 to the first two months of 1398. This research is based on a qualitative and historical method in which quantitative data is used.