چکیده:
شرایط نامناسب ایمنی و سهم بالای صنعت ساخت وساز در تعداد حوادث شغلی تنها مختص کشورهای کم تر توسعه یافته و یا درحال توسعه نیست. در بیش تر کشورهای جهان عملیات ساختمانی و عمرانی در صدر فعالیت های حادثه آفرین قرار دارد. وجود خطرات و عوامل زیان آور گوناگون این صنعت ساخت و ساز را به یکی از مخاطره آمیزترین صنایع در دنیا تبدیل کرده است. در حال حاضر حوادث ناشی از کار به عنوان سومین عامل مرگ و میر در جهان، و دومین عامل مرگ و میر در ایران بعد از تصادفات رانندگی می باشند. تخمین زده می شود که سالانه 100000 کارگر در سایت های ساختمان سازی کشته می شوند و این برابر است با یک کشته در هر پنج دقیقه. در این تحقیق اطلاعات مربوط به یک دوره ی ده ساله از طریق سالنامه های آماری وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی مورد بررسی قرار گرفته و اطلاعات مرتبط با حوادث شغلی جمع آوری، دسته بندی و به کمک نمودار PARETO در قالب یک گزارش مهندسی و دارای انسجام داده ای در جهت پیدا کردن چشم اندازی برای آینده مورد تحلیل قرار گرفتند. درنتایج خروجی از این تحقیق مشاهده شد که بیش از هشتاد درصد حوادث شغلی ناشی از بی احتیاطی و عدم رعایت مقررات می باشد نیز مسئولیت را متوجه مدیران و سرپرستان کارگاهی می سازد، چراکه با وضع قوانین درون کارگاهی و درنظر گرفتن جریمه و پاداش برای نیوری کار به راحتی می توان دقت پرسنل و توجه ایشان به رعایت مقررات را اقزایش داد. با توجه به این که تقرببا نیمی از حادثه دیدگان کارگران 35 ساله و کم تر می باشند، درنتیجه با درنظر گرفتن سیستم جریمه و پاداش این طیف جوان را نیز می توان هوشیارتر نمود.
خلاصه ماشینی:
در این تحقیق اطلاعات مربوط به یک دوره ی ده ساله از طریق سالنامه های آماری وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی مورد بررسی قرار گرفته و اطلاعات مرتبط با حوادث شغلی جمع آوری، دسته بندی و به کمک نمودار PARETO در قالب یک گزارش مهندسی و دارای انسجام داده ای در جهت پیدا کردن چشم اندازی برای آینده مورد تحلیل قرار گرفتند.
اطلاعات سرشماری از سازمان آمار کار ایالات متحده امریکا (BLS) نشان می دهند که وضعیت ایمنی در این کشور نیز با توجه به این که سهم سایت های عمرانی 5/16 درصد آمار مرگ و میر ناشی از حوادث شغلی کل صنایع با تعداد 2010 کشته در سال می باشد، شرایط مطلوبی ندارد (BLS Raport, 2012).
اما به طور جدی اولین گام های تحقیقاتی در کشور ایران در زمینه ایمنی و بهداشت محیط کار را بایستی به اوایل دهه ی هشتاد شمسی نسبت داد، برای نمونه می توان به پروهش محمود بشریت نسب در سال 1384 اشاره کرد که در مقاله ی خویش به الزامات سیستم مدیریت ایمنی، بهداشت کار و محیط زیست در پروژه های انتقال تکنولوژی پرداخته است (بشریت نسب، 1384).
)به تصویرصفحه مراجعه شود) شکل 3- تعداد کل کارگاه های و سهم بخش ساختمانی در دهه نود شمسی با بررسی آمار مرتبط به حوادث شغلی در ایران، متوجه می شویم که تقریباً هیچ تابعی برای روند رشد یا نزول این حوادث قابل تعریف نیست.
عداد حوادث شغلی به ثبت رسیده از سوی مراجع رسمی کشور در سال 1390 برابر بوده است با 20 هزار و 399 حادثه ی شغلی که سهم کارگاه های عمرانی از این تعداد 7 هزار و 891 مورد گزارش شده است.