چکیده:
رَوضُ الجِنان و رَوحُ الجَنان فی تفسیر القرآن اثر ابوالفتوح رازی از مهمترین تفسیرهای سده ششم هجری است که درباره جنبههای گوناگون آن پژوهش شدهاست. اما مباحث بلاغی بهویژه، علم معانی و نظم قرآنی در این تفسیر چندان محل توجه پژوهشگران نبوده است. «تکرار» که یکی از اسلوبهای مهم قرآنی و از مباحث علم معانی بهشمار میرود، موضوع مقاله حاضر است. نویسندگان در این مقاله کوشیدهاند با شیوه تحلیلی_توصیفی، اسلوب «تکرار» را در این تفسیر بررسی و تبیین کنند. بر این اساس، پس از معرفی لغوی و اصطلاحی و ذکر انواع مختلف «تکرار» و بررسی انواع و کارکردهای آن در تفسیر ابوالفتوح، آیات سوره کافرون را در این تفسیر بررسی کرده و دریافتهاند که ابوالفتوح رازی بدین اسلوب اهتمام داشته و به تبیین کارکردها و دلیل کاربردهایش در قرآن کریم پرداخته که میتواند زمینهای برای پژوهشهای نوین درباره دیدگاهها و اندیشههای بلاغی این مفسر باشد.
Rawz al-jinan and rawh al-janan, written by Abu al-Futuh Razi, is one of the most important Persian interpretations of the sixth century A.H that has been researched in various aspects and angles, including theological, doctrinal, jurisprudential and lexical issues as well as the writing style of the work and its prose and the translation of the Quran. Despite this fact, rhetorical issues, especially semantics and Quranic rhyme, have not received much attention in aforementioned interpretation from scholars in the field of the Quran and rhetoric. ‘Repetition’, considered as one of the important Quranic styles and one of the topics of semantics, constitutes the subject of this article. In this article, the authors have attempted to explore and explain the style ‘repetition’ in aforementioned interpretation in a descriptive-analytical and library manner. To do this, after having introduced aforementioned style from a lexical and idiomatic point of view et mentioned different types of ‘repetition’, les authors examined its place in this interpretation and they came to the conclusion that Abu al-Futuh focused on the method ‘repetition’ and that he explained its functions, implications and concepts and that he justified its different uses in the Quran, which can be a basis for further research on his points of view and rhetoric ideas. In addition to being influenced by other researchers and commentators.
خلاصه ماشینی:
بر اين اساس ، پس از معرفي لغوي و اصطل حــي و ذکر انواع مختلف »تکرار« و بررســي انواع و کارکردهاي آن در تفســير ابوالفتوح، آيات ســوره کافرون را در اين تفسير بررسي کرده و دريافته اند که ابوالفتوح رازي بدين اسلوب اهتمام داشته و به تبيين کارکردها و دليل کاربردهايش در قرآن کريم پرداخته کــه مي تواند زمينه اي براي پژوهش هاي نوين درباره ديدگاه ها و انديشــه هاي بل غي اين مفسر باشد.
درباره جنبه هاي مختلف اين تفســير از جمله مســائل کلامي ، اعتقادي ، فقهي و لغوي و شمارة اول نيز ســبک نگارش اثر و ترجمه قرآن در آن ، پژوهش هاي ســزامندي صورت گرفته است بپيهااپري :و ت٠ا١بستان که برخي از آن هــا عبارتند از: «مباحث علوم قرآن در تفســير ابوالفتوح رازي » (اعتمادي ، ١٤٠١ ١٣٨٠ش )؛ «ويژگي ها و منهج تفســيري روض الجنان »، (اســلاميه ، ١٣٨٤ش )؛ «بررســي ســبک تفسيري ابوالفتوح رازي » (نبي لو، ١٣٨٤ش )؛ «تأويل در تفسير روض الجنان و روح الجنان » (ســجادي ، ١٣٨٤ش ) و «پژوهشــي تحليلي پيرامون انواع سياق ، در تفسير روض الجنان و روح الجنان » (مظفري ، ناعمي ، اشــکوري و بابايي ، ١٣٩٩ش ).
ابوالفتوح در آيه ٨٤ سوره آل عمران درباره دلايل کاربرد تکرار در قرآن کريم بحث کرده و مي گويد: «تکرار، نوعي فصاحت اســت در جاي خود؛ نه براي عي ١ گوينده باشد، و اين در کلام عرب بسيار است ، و غرض از اين تأکيد باشد و تقرير کلام با مخاطب .
- Al-Ṭūsī, Muḥammad bin Hassan (Bita): "al-Tibyān fī Tafsīr al-Qur'an", researched by: Aḥmad Ḥabīb ʻāmili, Beirut: Dār Iḥyāʾ Al-Turāath Al-ʻaraby.