چکیده:
اقلیتهای دینی و قومی یکی از دغدغه های مهم عصر حاضر است.و متأسفانه هنوز گوشه و کنار جهان شاهد تبعیض، خشونت و بی عدالتی نسبت به این گروه از جامعه بشری است.در نظام حقوقی اسلام، انسان از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده و به دلیل کرامت ذاتی که خداوند به وی عطا نموده است، صرفنظر از نژاد، جنسیت، دین، موقعیت جغرافیائی، وضعیت اقتصادی، جایگاه و رتبه اجتماعی و ... دارای حقوقی است که باید توسط آحاد جامعه و نیز حکومت اسلامی محترم شمرده شده و مراعات گردد.بررسی آیات قرآن کریم و سنت و سیرة پیشوایان معصوم مؤید این دیدگاه بوده و اسلام به شدت از ظلم و تعدی به دیگران نهی نموده و آن را گناهی نابخشودنی اعلام نموده است.در خصوص اهل کتاب این توجه ویژه بوده و حکومت اسلامی حقوق و تکالیف این دسته از شهروندان را در قالب قرارداد ذمه تدوین و لازم الاجراء می داند.همچنین دو قرارداد امان و عهد یا میثاق نیز از دیگر موارد تعامل بین مسلمانان و غیر مسلمانان هستند. برخی از اصول حاکم بر روابط مسلمین با غیر مسلمانان در جامعة اسلامی عبارتند از: اصل کرامت انسانی، اصل نفی سلطه کفار بر مسلمین (نفی سبیل)، اصل تألیف قلوب، اصل دعوت به اسلام، اصل احسان، اصل هم گرائی.
Religious and ethnic minorities are one of the major concerns of the present age. Unfortunately, there is still discrimination, violence and injustice against this group of human society around the world. In the Islamic legal system, man has a special position and due to the inherent dignity that God has given him, regardless of race, gender, religion, geographical location, economic status, social status and rank, etc., has rights. Which must be respected and respected by members of society as well as the Islamic government. The study of the verses of the Holy Quran and the tradition and biography of the infallible leaders confirms this view and Islam has strictly forbidden oppression and aggression against others and declared it an unforgivable sin. Regarding the People of the Book, this special attention is paid and the Islamic government considers the rights and duties of this group of citizens to be formulated and enforced in the form of a contract of obligation.Some of the principles governing the relations of Muslims with non-Muslims in Islamic society are: the principle of human dignity, the principle of denying the domination of infidels over Muslims (denying the mustache), the principle of composing hearts, the principle of calling to Islam, the principle of benevolence, the principle of integration.
خلاصه ماشینی:
حال بايد ديد دين اسلام که حاوي و نشانگر صلح ، عدالت و نماد خوبيهاست ، چه حقوقي را براي اقلّيت هاي تحت نظر خود در نظر گرفته است ؟ علاوه بر اين مي بايست مشخص کرد آنچه بـه عنـوان جزيه از اقلّيت ها در حکومت اسلامي گرفته مي شود، آيا اجحاف و ظلم در حق آنهاست يا علّتي ديگر دارد که فقط بايد اقلّيت ها آن را بپردازند؟ در پاسخ به اين سؤال هاي بنيادي بايد گفت اقلّيت ها در جامعۀ اسلامي، هـيچ گاه عنوان بيگانه نمي گيرند، لذا حکومت اسلامي با اينان قراردادي با نام پيمان ذمّه منعقد مي کند که با انعقاد اين قرارداد در حقيقت پيوند معنوي عميقي بين اين گروه ها با اسلام بسته مي شود.
بنـابراين در حکومـت علـوي هيچ گاه اقليت هاي ديني به سبب داشتن عقيده خود از حقي محروم نشدند و يا مورد بازخواست قرار نگرفته اند بلکه امام (ع ) دفاع از حقوق و اقليت هاي ديني را که در ذمه حکومت اسـلامي قـرار گرفتـه بودنـد بـر خـود و کارگزارانش واجب و لازم مي شمارد و به عنوان نمونه آزاد گذاشتن خـوارج کـه مردمـي خشـن ، کوتـه فکـر، امستحت جر و با عقيده اي فاسد به شمار مي آ د د نشان دهنده پايب دي عملي حضرت به حـق آن ا سـان هـا ـوده يکي ديگر از سيره و روش اميرالمومنين علي(ع ) احترام به قوانين و مقررات اديان و احترام به سـنت هـا بـود و فرمودند اگر من به داوري و قضاوت بنشينم ، درباره ي پيروان تورات به حکـم تـورات ، بـين پيـروان انجيـل بـه انجيل ، بين پيروان زبور به زبور بين پيروان قران کريم به قران عمل خواهم کرد.