چکیده:
شوراهای محلی در سراسر جهان یکی از پدیدههای نو در عصر مدرن محسوب میشوند. کارکرد و نقش این نهاد را باید در ارتباط با ساختار قدرت و ساختارهای اجتماعی و فرهنگی و نیز سطح توسعه یافتگی جوامع مورد ارزیابی قرار داد. هر کشوری برای توسعه ملی، پیش از هر چیزی به مشارکت و وفاق اجتماعی افراد در جامعه نیازمند است. امروزه شوراهای محلی در همه سطوح استانی، منطقهای، شهری و روستایی از الگوهای شناخته شدهای پیروی میکنند یا به نحوی از آنها اثر میپذیرند. شوراها اساساً نوع خاصی از حکمرانی و از جنس حکومت و در ساختار قدرت تعریف می-شوند. اگر چه شوراها به طور مستقیم، عمدتاً، از سوی مردم انتخاب می شوند ولی شرح وظایف و ماموریت های آنها در انجام فعالیتهای فرودست در لایههای زیرین اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی یک جامعه و در ارتباط با مجموعه فعالیتهای حکومتی، برای کاستن از حجم عظیم وظایف دولت است. علیرغم اینکه قانون اساسی جمهوری اسلامی اهمیت ویژهای برای شوراهای اسلامی قائل شده، ولی مدت زمان کوتاهی با مشکلات و بن بستهایی مواجه شدند که نه تنها از قبل پیشبینی نمیشد، بلکه، با توجه به ساختار سیاسی و بافت متمرکز دولت دور از انتظار نیز نبود.
Local councils around the world are considered one of the new phenomena in the modern era. The function and role of this institution should be evaluated in relation to the power structure and social and cultural structures as well as the level of development of societies. For national development, every country needs the participation and social harmony of people in the society before anything else. Today, local councils at all provincial, regional, urban and rural levels follow well-known patterns or are affected by them in some way. Councils are basically defined as a special type of governance and the type of government and power structure. Although councils are directly elected, mainly, by the people, but the description of their duties and missions in performing inferior activities in the lower economic, social and cultural layers of a society and in connection with the set of governmental activities, To reduce the huge amount of government duties. Despite the fact that the constitution of the Islamic Republic has given special importance to the Islamic councils, but for a short period of time, they faced problems and dead ends that were not only not foreseen in advance, but also due to the political structure. And the centralized structure of the government was not far from expected either.
خلاصه ماشینی:
(ماده ٥ و ٧٩ قانون شوراها) ٢-٢-١-٣ – شوراي اسلامي شهر: شهر محلي است با محدوده قانوني که در محدوده جغرافيايي بخش واقع شده و از نظر بافت ساختماني اشتغال و ساير عوامل داراي سيمايي با ويژگيهاي خاص خود بوده به طوري که اکثريت ساکنان دائمي آن در مشاغل کسب تجارت ، صنعت کشاورزي، خدمات و فعاليت هاي اداري اشتغال داشته و در زمينه خدمات شهري از خودکفايي نسبي برخودار و کانون مبادلات اجتماعي، اقتصادي، فرهنگي و سياسي حوزه جذب و نفوذ خود بوده و حداقل داراي ده هزار نفر جمعيت باشد به موجب قانون جديد تشکيلات وظايف و انتخابات شوراهاي اسلامي و انتخاب شهرداران مصوب ١٣٧٥/٣/١ اعضاي شوراي اسلامي شهر در شهرهاي با جمعيت تا پنجاه هزار نفر ٥ نفر اصلي ٣ نفر علي البدل و با جمعيت تا دويست هزار نفر ٧ نفر اصلي ٥ نفر عليالبدل و شهرهاي با جمعيت ٥٠٠ هزار نفر،٩ نفر عضو اصلي ٦ نفر عليالبدل و شهرهاي با جمعيت ١ ميليون نفر ١١ نفر عضو اصلي ٧ نفر عضو عليالبدل و شهرهاي با جمعيت ٢ ميليون نفر، ١٣ نفر عضو اصلي و ٨ نفر عضو علي البدل و شهرهاي پيش از ٣ ميليون نفر ١٥ نفر عضو اصلي و ١٠ نفر عضو علي البدل و شهر تهران ، ٢١ نفر اصلي و ١١ نفر عضو عليالبدل (ماده ٦ قانون شوراها).