چکیده:
دست اندرکاران قاچاق کالا برای دستیابی به اهداف خود، مسیرها و روشهای گوناگونی را انتخاب میکنند. یکی از این مسیرهای مهم، مسیر دریایی است. استفاده از لنج که اصلیترین وسیله حمل کالا در این مسیر آبی است ، خرید و بارگیری و انتقال کالا از کشورهای عربی حاشیه جنوبی خلیج فارس و ورود آن به نام ته لنجی، هم اکنون از مرسومترین روشهای برای ورود کالاست. در این روش، کالا به نام ته لنجی، بدون اظهار واقعی و کنترلهای لازم و بدون ارزیابی دقیق و پرداخت عوارض گمرکی و سود بازرگانی، از مسیری امن و در مرعی و منظر مأموران دولتی، وارد کشور می شود. این شیوه، قانونی نیست و با وجود غیر قانونی بودن و مخالفت برخی از دستگاههای متولی امر مبارزه با قاچاق به استفاده از آن، همچنان به عنوان اصلیترین راه برای ورود کالا، رواج دارد و تلاشهای انجام شده برای مقابله و اعمال محدودیت هم تا کنون به نتایج پذیرفتنی و مفیدی نرسیده است از این رو، این شیوه همچنان راهی آسان و شگردی کمهزینه و بیخطر برای ارتکاب پدیدهای محرمانه که همان ورود کالا بدون پرداخت عوارض به کشور است، می باشد. در این مقاله، ضمن تشریح نظریههای مختلف در خصوص قاچاق، دلایل رواج ته لنجی و پیامدهای آن، راهکارهایی عملی جهت مقابله با این پدیده در کوتاهمدت و بلندمدت ارائه شده است.
Those who are involved in smuggling goods employ various methods and routes in order to achieve their goals. One of these routes is by the sea. Barge is also one of the commonest vessels for transporting goods from Arab countries along Persian Gulf to Iran. The goods, which are called Tah Lenji*, are purchased, loaded, and brought into the country by the bargemen.