چکیده:
مقدمه: کودکان از آسیب پذیرترین گروههای جامعه هستند و خطر تعرض افراد گوناگون در خانواده یا اجتماع، همواره آنها را تهدید میکند. یکی از خطرات بالقوه در مورد کودکان، کودک آزاری است. کودکان آزار دیده، عواقب و آثار منفی فراوانی را از جمله در حیطههای گوناگون اجتماعی، تحصیلی، خانوادگی، شغلی و روانی و عصب_زیستی تجربه میکنند. علی رغم همه مداخلات و درمانهای موجود، اما جبران همه آسیبهای وارده امری دشوار خواهد بود، بنابراین بنا به آنچه مطالعات علمی نشان دادهاند، بهترین اقدام، پیشگیری از وقوع این آسیب است، و لازمه این امر شناسایی عوامل خطرساز است، که در مقاله حاضر به این مهم پرداخته شده است. روش: روش پژوهش در مقاله حاضر مطالعه مروری سیستماتیک میباشد. بدین صورت که با جستجو در متون چاپ شده در برخی از پایگاههای اطلاعاتی خارجی، نسبت به جمع آوری یافتههای مطالعات موجود و طبقه بندی آنها تا سال 2020اقدام گردید. یافتهها: بصورت کلی عوامل خطرآفرین در کودک آزاری در چهار دسته قرار میگیرند:. 1ویژگیهای کودک. 2محیط خانه. 3ویژگیهای والدین. 4محیط اجتماعی. و هر کدام از این موارد به درجات مختلف و با توجه سایر عوامل زمینهای بر رشد کودک اثرگذار خواهند بود. نتیجهگیری: با توجه تاثیرات منفی و بلندمدت کودک آزاری بر ابعاد مختلف سلامتی کودک لازم است تا از طریق برنامه ریزیهای کلان بتوان در همه ابعاد با این موضوع مقابله کرد و لازمه این امر مشارکت فعال و یکپارچه در سطوح بین نهادی خانواده، نظام آموزش و پرورش آموزش و پرورش، رسانهها، سیستمهای قانون گذاری و نظارتی، نظامهای درمانی و مراقبتی، اورژانسهای اجتماعی و مراکز حمایتی و بازپروری است.
Introduction: Children are one of the most vulnerable groups in society, and the danger of harassing different people in the family or community always threatens them. One of the potential risks to children is child abuse. Abused children experience many negative consequences, including in various social, educational, family, occupational, psychological, and neurobiological areas. Despite all available interventions and treatments, It is difficult to compensate for all the damage. Therefore, according to scientific studies, the best way to deal with is to prevent the occurrence of this trauma, and this requires identifying the risk factors, which is discussed in this article. Research Methodology: The research method in this article is a systematic review study. Such that after searching the texts published in some of foreign databases, the findings of existing studies were collected and classified by 2020. Results: In general, the risk factors involved in child abuse fall into four categories:1.Child characteristics 2.Home environment 3.Parent characteristics 4.Social environment. And each of these factors affects the child's development in varying degrees and according to other factors. Conclusion: Considering the negative and long-term effects of child abuse. It is necessary to deal with this issue in all its dimensions through the comprehensive Planning. And this requires active and integrated participation at the interinstitutional levels of the family, the education system, the media, the legislative and regulatory systems, the health care systems, the social emergencies, and the support and rehabilitation centers.
خلاصه ماشینی:
افرادي که در دوره کودکي خود مورد آزار و بي توجهي قرار ميگيرند، در دوره نوجواني بين ٨-٤، و در دوره بزرگسالي تا ٢ برابر بيشتر به علت ارتکاب جرم بازداشت ميشوند، علاوه بر اين آن ها در معرض خطر بالاي شکست تحصيلي و ابتلا به بيماريهاي رواني قرار دارند(شهني ييلاق و همکاران ٢٠٠٧)، از ديگر طرف پيگيري مداخلات لازم براي جبران عواقب کودکآزاري هزينه بر، مستلزم زمان ، و نيازمند نيروي انساني متخصص است .
بدرفتاري دوران کودکي بعنوان يک عامل خطر براي فرزندپروري دوران بزرگسالي: بدرفتاري در دوران کودکي يکي از منابع مهم خطرآفرين ، در بدرفتاري دوران بزرگسالي با فرزندان است (ويدوم ٦، ١٩٨٩)، و بررسيهاي انجام شده در اين زمينه تفاوت قابل ملاحظه اي را بين مادراني که خود در گذشته مورد بدرفتاري بوده اند و گروه گواه در نحؤە رفتار با فرزندانشان نشان داده است (ايگلند ١٩٩٦).
بيشتر بررسيهاي که در اين زمينه با اطمينان انجام شده اند، مقوله هايي چون رابطه سالم بين والد_کودک، و ديگر ويژگيهاي کودک که ممکن است بر اين رابطه و بدنبال آن بر بيتوجهي و بدرفتاري تاثير گذارد، را مد نظر قرار داده اند.
A Longitudinal Analysis Of Risk Factors For Child Maltreatment: Findings Of A 17Year Prospective Study Of Officially Recorded And Self Reported Child Abuse And Neglect.
Child Abuse & Neglect, Volume 107, 104608.
Journal Of Child Psychology And Psychiatry, 39, 465±476.
Journal Of Child Psychology And Psychiatry, 39, 465±476.
The Third National Incidence Study Of Child Abuse And Neglect.