چکیده:
این مقاله تحلیل و نقدی است بر نظریه ی کشف حجاب مخدرات اهلبیت امام حسین (ع) در رساله العاصمیه که عامه شیخ محمد علی سنقری حایری در سال 1327ق به پایان رسانده است. عامه سنقری در این رساله به نقد و بررسی روایات ابی مخنف، شیخ صدوق، شیخ مفید، سید بن طاووس و عامه مجلسی مربوط به ربودن حجاب زنان اهل حرم کربا میپردازد و کشف شعور بنات الرسول(ص) را محال و با غیرت، حکمت و شریعت الهی و عصمت حضرت زینب؟س؟ معارض دانسته و دلیلی چون: آماده بودن اهلبیت امام (ع) برای اسارت و جدا کردن حلل و زیور از خود، مانعیت هیبت و سطوت زینب کبری (س) از این امر و اقامه شواهدی بر روپوش داشتن کجاوه های آل الله را دال بر عدم تمک ین اجانب از دیدن وجه و شعر پردگیان عصمت و رسالت، دانسته است. در این پژوهش سعی شده، پس از بررسی سندی روایات مشتمل بر کشف راس بنات رسول الله (ص)، ادله عقلی و ادله نقلی این دسته از روایات، نقادی گردیده، سپس معنای لغوی اسباب حجاب آل الله و معنای مجازی و کنایی تعابیر مفید چهره گشایی اهل حرم امام حسین (ع)، مورد کند و کاش و در نتیجه، نظریه ی عامه سنقری حایری، مبنی بر عدم امکان کشف راس، مورد تایید قرار گرفته است.
خلاصه ماشینی:
علامه سنقری در این رساله به نقد و بررسی روایات ابی مخنف، شیخ صدوق، شیخ مفید، سید بن طاووس و علامه مجلسی مربوط به ربودن حجاب زنان اهل حرم کربلا میپردازد و کشف شعور بنات الرسول (صلیاللهعلیهوآله)را محال و با غیرت، حکمت و شریعت الهی و عصمت حضرت زینب؟س؟ معارض دانسته و دلایلی چون: آماده بودن اهلبیت امام(علیه السلام) برای اسارت و جدا کردن حلل و زیور از خود، مانعیت هیبت و سطوت زینب کبری؟س؟ از این امر و اقامه شواهدی بر روپوش داشتن کجاوههای آل الله را دال بر عدم تمکین اجانب از دیدن وجه و شَعر پردگیان عصمت و رسالت، دانسته است.
در این پژوهش سعی شده، پس از بررسی سندی روایات مشتمل بر کشف رأس بنات رسول الله (صلیاللهعلیهوآله)، ادله عقلی و ادله نقلی این دسته از روایات، نقادی گردیده، سپس معنای لغوی اسباب حجاب آل الله و معنای مجازی و کنایی تعابیر مفید چهره گشایی اهل حرم امامحسین(علیه السلام)، مورد کند و کاش و در نتیجه، نظریه ی علامه سنقری حائری، مبنی بر عدم امکان کشف رأس، مورد تایید قرار گرفته است.
در بررسی سند این روایت لازم به ذکر است که سید بن طاووس و ابن نما حلی بدون ذکر راوی، خبر را نقل کردهاند و در تطبیق این روایت با منابع متأخری چون المنتخب (طریحی، 1424: 283)، به نام «سهل بن سعد ساعدی» بر میخوریم که اگرچه از نظر طبقهی راویان، از صحابهی رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله)و امیرالمؤمنین(علیه السلام) محسوب میشود (طوسی، 1427: 40 و 66) لکن در مورد او مدح و یا ذمی به ثبت نرسیده است و به همین جهت این خبر، ضعیف مهمل است.