چکیده:
فمینیسم جنبشی است که با داعیه دفاع از حقوق زنان در حوزة تمدنی غرب و با بهرهگیری از اصول و مبانی آن، پا به عرصة اندیشههای سیاسی و اجتماعی نهاد و کوشید تا در ساحتهای گوناگون زندگی اجتماعی، غبار غربت از چهرة زنان بشوید و با تحلیل عوامل فرودستی آنان، به مبارزه با این عوامل بپردازد و با همین هدف، به نقد و بررسی تاریخ هنر و زیباشناسی همت گماشت. نکته محوری فمینیستها، شناخت تحلیل زندگی فرهنگی با توجه به تمایز جنسی مرد و زن است. پرسش عمدة آنان این است که چرا زنان در تاریخ هنر جایگاهی ندارند؟ از نظر آنها، تاریخ هنر و زیباشناسی، هیچگاه هنر زنان را به رسمیت نشناخته و با ترویج اندیشهها و اتخاذ سیاستهای خاص، بر نادیده گرفتن خلاقیت هنری زنان، تاکید کرده است و به جای آن، با موضوع قرار دادن بدن زنان برای آفرینشهای هنری، به فرودستی زنان دامن زده است. فمینیستها برای مقابله با تاریخ هنر مردمحور، از راهکارهای مختلفی در خلق آثار هنری استفاده کرده و با نقد فلسفه و تاریخ هنر سنتی زمینة حضور بیشتر زنان را در عرصههای گوناگون هنری فراهم ساختهاند. شادی قدیریان عکاس زن ایرانی است که در مجموعههایش به دغدغههای زنان میپردازد و معتقد است باید فهم آثارش به مخاطب واگذار شود.
Feminism is a movement that, with the demand to defend the rights of women in western civilization and by using its principles and foundations, entered the arena of political and social thoughts and tried to wash away the dust of foreignness from the face of women in various fields of social life and by analyzing the factors Their inferiority, to fight against these factors, and with this goal, he devoted himself to the criticism and review of the history of art and aesthetics. The main point of feminists is to understand the analysis of cultural life in terms of the difference between men and women. Why don’t women have a role in art history? According to them, the history of art and aesthetics has never recognized women’s art and by promoting ideas and adopting specific policies, it has emphasized ignoring women’s artistic creativity instead, by placing women’s bodies for artistic creations, It has fueled the inferiority of women. Feminists have used different strategies to create works of art to deal with the history of populist art and by criticizing the philosophy and history of traditional art, they have provided the ground in the presence of more women in various art fields. Shadi Qadirian is an Iranian photographer who takes care of women’s concerns in her collections and believes that the comprehension of her works should be left to the audience.
خلاصه ماشینی:
The Social Vision of Women in Contemporary Iranian Photography from a Feminis Standpoint (Case Study: Shadi Qadirian’s Works) Seyyedeh Farima Mousavi / Maser’s sudent in Photography, Faculty of Art, Archi tecture and Urban Planning, Eqbal Lahoori Insitute of Higher Education, Mashhad, Iran.
از اين رو، قديريان فهم اثر را به مخاطب واگذار ميکند و توضيح هنرمند در مورد هدف از خلق اثر را درست نمي داند، لذا اگرچه تا کنون نقدهاي بسياري از منظر فمينيستي ، اجتماعي و تقابل سنت و مدرنيته بر آثار ايشان شده است و مهمترين علت زن محوري را نگاه فمينيستي هنرمند بيان کرده اند ليکن از آنجا که وي عکس هايش را به گونه هايي کارگرداني کرده تا در ذهن مخاطب سوالاتي متعدد ايجاد شود و به دنبال پاسخ آن ها بگردد تا حقيقت دريافت اثر را آشکار کند، نگاه تک بعدي که هنرمند نيز مخالف آن است قابل پذيرش نمي باشد؛ چنان که به عنوان مثال در مجموعه «قاجار» پوشش هاي متفاوت زن ها و وسايل مدرن ، پاسخي بيش از اين را مي طلبد که فقط بگوييم ، زن نشانه سنت است يا در مجموع «مثل هر روز» که زن با چادر گلدار و وسايل خانه تصوير شده ، نمي توان تنها به پيوند زن و کار در منزل اشاره کرد و در نهايت ، بگوييم که قديريان به دنبال بيان نقد فمينيستي به زندگي زن هاي ايراني بوده است .
(به تصویر صفحه رجوع شود) تصوير٦: پروژه شاپرک خانوم ، (URL٣) در اين مجموعه عکس ، زنان همگي در سايه و تاريکي ، مقابل روزنه هاي نور، اميدي براي رهايي دارند.