چکیده:
زیرساختهای رفتار سیاسی، منبعث از بینشها، گرایشها و دانشهای افراد است. محور پژوهش پیش رو، تنها دانشها را دربرمیگیرد. ارتباط دانش و رفتار سیاسی را میتوان از دو رهیافت پیگیری کرد: یکی فرهنگ سیاسی و دانش انسانها از مفاهیم سیاسی؛ و دیگری، اثرگذاری برداشت سیاسی و نوع نگرش سیاسی بر کنش سیاسی افراد. این پژوهش درصدد است که از دریچة رهیافت تاثیر دانش بر رفتار سیاسی امام خمینی ره به تحقیق بپردازد. یافتههای تحقیق نمایانگر این مسئله است که جامعیت علمی امام خمینی ره در حوزههای مختلف، با رویکردی متفاوت با نگرشهای غرب و شرق به دانش، سبب شده است تا رفتار سیاسی امام خمینی ره از دو شاخصة تعالیگرایی و عقلانیت سیاسی بهرهمند شود
و مولفههایی همچون رعایت کرامت در مواجهه با جریانهای سیاسی، شناخت ماهیت جریانها، دشمنشناسی و اعمال تدابیر و راهبردهایی برای برونرفت از بحرانها در مواجهه با جریانهای سیاسی، در رفتار ایشان متبلور شود.
امام خمینی ره درصدد است مبتنی بر این مولفهها، انگارههای ذهنی بدیعی را برای جریانهای سیاسی بیافریند تا کنش آنها، بهنوعی همسو با نظام جمهوری اسلامی ایران صورت گیرد. استنتاج این پژوهش با بهرهمندی از روش کتابخانهای و نگرشی توصیفی ـ تحلیلی صورت گرفته است.
خلاصه ماشینی:
يافته هـاي تحقيـق نمايـانگر ايـن مسئله است که جامعيت علمي امام خميني (رحمه الله) در حوزه هاي مختلف ، با رويکردي متفاوت با نگرش هاي غـرب و شـرق بـه دانش ، سبب شده است تا رفتار سياسي امام خميني (رحمه الله) از دو شاخصـۀ تعـالي گرايـي و عقلانيـت سياسـي بهـره منـد شـود و مؤلفه هايي همچون رعايت کرامت در مواجهه با جريان هاي سياسي، شناخت ماهيت جريان ها، دشمن شناسـي و اعمـال تدابير و راهبردهايي براي برون رفـت از بحـران هـا در مواجهـه بـا جريـان هـاي سياسـي، در رفتـار ايشـان متبلـور شـود.
امام خميني (رحمه الله) درصدد است مبتني بر اين مؤلفه ها، انگاره هاي ذهني بديعي را براي جريان هاي سياسي بيافرينـد تـا کـنش آنها، به نوعي همسو با نظام جمهوري اسلامي ايران صورت گيرد.
اين شاخصه در رفتار امام خميني (رحمه الله) تنها پس از پيروزي انقلاب اسلامي محرز نبود؛ بلکه ايشان در نجـف بـا ذکاوت تمام به رويارويي با جريان نفاق پرداخت و به گونه اي عمل نمـود کـه بـه مبـارزان و حاميـان تفکـر اسـلامي کوچک ترين آسيبي وارد نشود؛ زيرا سازمان مجاهدين خلق بدون آنکه مباني هستيشناسانۀ خـويش را تبيـين سـازد، توانسته بود ديدگاه بسياري از رجال سياسي و مبارز جامعه را به خود جلب کند و از حمايت آنهـا برخـوردار شـود؛ امـا حضرت امام (رحمه الله) با هوشمندي توانست وجاهت و مقبوليت آنها را نزد شخصيت هاي سياسي از بـين ببـرد؛ بـدون آنکـه خللي در فرايند مبارزه صورت گيرد.