چکیده:
دراین پژوهش مشخص شد، درجه پیچیدگی صنعت با درجه ناکارایی صنعت ارتباط دارد و از این رهگذر مزیت نسبی را تحت تاثیر قرار میدهد. برای این منظور از دادههای صنایع کارخانهای دوازده کشور، شامل شش کشور توسعهیافته و شش کشور کمتر توسعهیافته برای دوره زمانی 2011 تا 2018 استفاده شد. با بهرهگیری از روش پنل دیتا و تکنیک اثرات ثابت، تاثیر پیچیدگی صنعت بر درجه ناکارایی برای مجموعه کشورهای توسعه یافته و کمتر توسعه یافته منتخب برآورد شد. برای اندازهگیری پیچیدگی اقتصادی به تفکیک صنعت از میانگین پیچیدگی اقتصادی کالاهای آن صنعت که در سایت اطلس پیچیدگی اقتصادی دانشگاه هاروارد موجود است، استفاده شد. برای برآورد شاخص درجه ناکارایی در هرصنعت از روش تحلیل پوششی دادهها استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که درجه ناکارایی صنعت در کشورهای توسعه یافته با افزایش پیچیدگی صنعت تا آستانه 0.2 افزایش و پس از آن کاهش مییابد. درحالیکه در کشورهای کمتر توسعهیافته، درجه ناکارایی با افزایش پیچیدگی صنعت تا آستانه 0.69- کاهش و پس از آن افزایش مییابد. همچنین کشورهای کمتر توسعهیافته در صنایع با پیچیدگی در دامنه 1.1- الی 0.48 مزیت نسبی دارند و مزیت نسبی در کشورهای توسعهیافته در دامنه 0.48 الی 1.1 قرار دارد. نتیجه نهایی این است که کشورهای کمترتوسعهیافته به دلیل بالا بودن درجه ناکارایی صنعت، توان تولید کالاهای پیچیده را ندارند.
In this study, it was found that the degree of the industry complexity is related to the industry inefficiency degree and in this way affects the comparative advantage. For this purpose, factory industry data from twelve countries, including six developed countries and six less developed countries for the period 2011 to 2018 were used. By using the panel data method and the fixed effects technique, the impact of industry complexity on the degree of inefficiency was estimated for a set of selected developed and less developed countries. To measure economic complexity to the separation of industry from the average economic complexity of goods in that industry which is on the Harvard Atlas of Economic Complexity website was used. The data envelopment analysis method has been used to estimate the inefficiency degree index in each industry. The results of the research showed that the degree of inefficiency of the industry in developed countries increases with the increase of the complexity of the industry up to the threshold of 0.2 and then decreases. While in less developed countries, the inefficiency degree decreased with increasing industry complexity to the -0.69 threshold and then increased. In addition, the findings showed that less developed countries have a comparative advantage in industries with complexity in the range of -1.1 to 0.48. The comparative advantage in developed countries is in the range of 0.48 to 1.1. The final result is that less developed countries do not have the capacity to produce complex goods due to high inefficiency degrees.
خلاصه ماشینی:
بنابراين کشورها به دو گروه ، کشورهاي توسعه يافته و کمتر توسعه يافته تقسيم ميشوند و شاخص پيچيدگي صنعت به عنوان سنجه اي براي دانش و درجه ناکارايي صنعت به عنوان سـنجه اي براي کيفيت نهادي در نظر گرفته ميشـود.
در صـــورتي که در کشورهاي توسعه يافته به دليل نهادهاي سياسي و اقتصادي با کيفيت ، درجه ناکارايي براي توليد کالاهاي پيچيده پايين اســت به عبارت ديگر، کارايي اين توليدات بالا اســت .
نمودار (٥): ارتباط پيچيدگي صنعت و درجه ناکارايي مطابق با فرضيه پژوهش (رجوع شود به تصویر صفحه) اين پژوهش بر روي دو گروه از کشورها در بين سال هاي ٢٠١١ تا ٢٠١٨ متمرکز شده است ، گروه اول کشورهاي توسعه يافته شامل آلمان ، فرانسه ، سوئد، آمريکا، اتريش و يونان و گروه دوم کشــورهاي کمتر توســعه يافته شــامل اردن ، آذربايجان ، اکادور، ايران و اکراين هستند.
رابطه بين درجه ناکارايي و پيچيدگي صنعت براي مجموعه کشورهاي توسعه يافته به شکل نقطه چين نشان داده شده است .
در اين پژوهش مزيت نسبي کشورها در صنايع مختلف از دو منظر پيچيدگي اقتصادي و درجه ناکارايي براي دوره زماني ٢٠١١ تا ٢٠١٨ با اسـتفاده از روش رگرسـيون داده هاي تلفيقي با تکنيک اثرات ثابت مورد بررسـي قرار گرفت .
بنابراين يکي از علت هاي اينکه کشـــورهاي کمتر توسعه يافته در صنايع با پيچيدگي زياد مزيت نسبي ندارند، بالا بودن درجه ناکارايي در توليد کالاهاي پيچيده است .