چکیده:
هدف از این مقاله بررسی چگونگی اثرگذاری آموزش بر شادی در کشورهای منتخب در حال توسعه و توسعه یافته در بازه زمانی 2016-2005 بوده است. بدین منظور با استفاده از روشهای پانل پویا و ایستا عوامل موثر بر شادی با تاکید بر شاخصهای آموزش مدلسازی و برآورد شده است. نتایج برآورد مدل پژوهش در کشورهای منتخب در حال توسعه نشان داده است نرخ ثبت نام پیش دبستانی و نرخ ثبت نام ابتدایی تاثیر معنیداری بر شادی نداشتهاست اما نرخ ثبت نام متوسطه و نرخ ثبت نام دانشگاه تاثیر منفی و معنیداری بر شادی داشتهاست. نتایج برآورد مدل پژوهش در کشورهای منتخب توسعه یافته نیز نشان داده است نرخ ثبت نام پیش دبستانی تاثیری مثبت و معنی دار بر شادی داشته است که نشان دهنده توجه نظام آموزشی پیش دبستانی در این کشورها به ارتقای سطح شادی است اما نرخ ثبت نام ابتدایی، نرخ ثبت نام متوسطه و نرخ ثبت نام دانشگاه تاثیر معنیداری بر شادی نداشتهاند. بنابراین در مجموع میتوان نتیجه گرفت هرچه مقطع تحصیلی افراد بالاتر رفته است شادی افراد کاهش یافته یا حداقل بطور معنیداری تاثیری بر شادی نداشته است. یکی از دلایل این موضوع آن است که با افزایش تحصیلات شادی انتظاری فرد با شادی تحقق یافته وی شکاف بیشتری پیدا میکند زیرا ارتقای آموزش باعث افزایش سطح انتظارات فرد شده و در نتیجه چون شادی تحقق یافته متناسب با شادی انتظاری افزایش نمییابد لذا میتوان گفت که ارتقای سطح آموزش موجب کاهش بیشتر شادی میشود. این یافته میتواند دلالتی دیگر بر وجود پارادوکس استرلین باشد.
The purpose of this article is to investigate how education affects happiness in selected developing and developed countries in the period 2005-2016. For this purpose, using dynamic and static panel methods, the factors affecting happiness with emphasis on training indicators have been estimated. The estimation results in selected developing countries have shown that preschool enrollment rate and elementary enrollment rate have no significant effect on happiness, but secondary enrollment rate and university enrollment rate have a significant negative effect on happiness. The estimation results in selected developed countries have also shown that the preschool enrollment rate has a significant positive effect on happiness, which shows the attention of the preschool education system in these countries to improve the level of happiness, but the primary enrollment rate, secondary enrollment and university enrollment rates did not have a significant effect on happiness. Therefore, in general, it can be concluded that the higher the level of education of individuals has caused the lower the happiness of individuals or at least did not have a significant effect on happiness. One of the reasons for this is that with the increase of education, a person's expected happiness becomes more gap with his realized happiness, because the promotion of education increases the level of expectations, and as a result, because the realized happiness does not increase in proportion to the expected happiness, improving the level of education will further reduce happiness. This finding could be another indication of the existence of the Easterlin paradox.
خلاصه ماشینی:
نتایج برآورد مدل پژوهش در کشورهای منتخب توسعه یافته نیـز نشـان داده است نرخ ثبت نام پیش دبستانی تاثیری مثبت و معنی دار بر شـادی داشـته اسـت کـه نشان دهنده توجه نظام آموزشی پیش دبستانی در این کشورها به ارتقای سطح شادی است اما نرخ ثبت نام ابتدایی ، نرخ ثبت نام متوسطه و نرخ ثبت نام دانشگاه تـاثیر معنـی داری بـر شادی نداشته اند.
یکی از دلایل این موضوع آن است که با افزایش تحصیلات شادی انتظاری فرد بـا شـادی تحقق یافته وی شکاف بیشتری پیدا می کند زیـرا ارتقـای آمـوزش باعـث افـزایش سـطح انتظارات فرد شده و در نتیجه چون شادی تحقق یافته متناسب با شـادی انتظـاری افـزایش نمی یابد لذا می توان گفت که ارتقای سطح آموزش موجب کاهش بیشتر شادی مـی شـود.
یافته های استرلین نشان می دهد افزایش درآمد تا سطوحی می تواند به بهبود شادی منجر شود اما پس از سـطحی آسـتانه ای لزوما نمی توان شاهد رابطه مثبت بین درآمد و شادی بود که این مسئله خـود مـی توانـد بـه دلیل ارتقای سطح آموزش در جامعه نیز باشد.
یکی از دلایل ایـن موضـوع آن اسـت کـه بـا افـزایش تحصیلات شادی انتظاری فرد با شادی تحقق یافته وی شکاف بیشتری پیدا مـی کنـد زیـرا ارتقای آموزش باعث افزایش سطح انتظارات فرد شده و در نتیجه چون شادی تحقق یافتـه در این کشورها متناسب با شادی انتظاری افزایش نمی یابد و به دلیل مشکلاتی چون بیکاری تحصیلکرده ها و مشکلات اجتماعی -اقتصادی حتی کاهش نیز می یابد لذا می توان گفت که ارتقای سطح آموزش موجب کاهش بیشتر شادی در کشورهای در حال توسعه می شود.