چکیده:
اﻣﻨﯿﺖ اﺧﻼﻗﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﻣﻔﻬﻮم ارزﺷﯽ از ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت ﻣﻬﻢ در ﻫﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻮده ﮐﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ و ﺳﻌﺎدت ﻫﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﻧﺤﻮی
ﺑﻪ آن ﺑﺴﺘﮕﯽ دارد. وﻗﺘﯽ در ﺟﺎﻣﻌﻪای اﻣﻨﯿﺖ اﺧﻼﻗﯽ و رواﻧﯽ دﭼﺎر آﺳﯿﺐ ﺷﻮد، اﺣﺴﺎس ﻧﺎاﻣﻨﯽ در روح و روان ﺟﺎﻣﻌﻪ و آﺣﺎد آن ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﯽ آﯾﺪ ﮐﻪ اﺛﺮات ﺗﺨﺮﯾﺒﯽ آن ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﯽ ﻗﺎﺑﻞ ﺟﺒﺮان ﻧﻤﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﻟﺬا ﺗﻼش ﻣﺴﺘﻤﺮ ﺑﺮای ﺗﺄﻣﯿﻦ اﻣﻨﯿﺖ اﺧﻼﻗﯽ از ﻧﮕﺮاﻧﯽﻫﺎی ﻋﻤﺪه دوﻟﺖﻫﺎ در ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﺣﺎل ﺑﻮده و ﯾﮑﯽ از ﻣﻌﻀﻼت و ﭼﺎﻟﺶﻫﺎی ﺟﺪی ﻧﻈﺎمﻫﺎی ﺳﯿﺎﺳﯽ در ﺷﺮاﯾﻂ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. در ﻧﻈﺎم ﺟﻤﻬﻮری اﺳﻼﻣﯽ اﯾﺮان، ﭘﻠﯿﺲ در ﻗﺎﻟﺐ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ اﻧﺘﻈﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﺎﻇﻢ و ﺿﺎﺑﻂ، ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﺑﺮﻗﺮاری ﻧﻈﻢ، اﻣﻨﯿﺖ و ﭘﺎﺳﺪاری از اﯾﻦ ارزش ﻫﺎ را ﺑﻪ ﻋﻬﺪه دارد. ﺿﺮورت ﭘﺮداﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﻧﻘﺶ ﭘﻠﯿﺲ در اﻣﻨﯿﺖ اﺧﻼﻗﯽ در آن اﺳﺖ ﮐﻪ اﻣﻨﯿﺖ ﺑﺴﺘﺮ ﻫﻤﻪی ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎی اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ اﺳﺖ، ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ وﺟﻮد اﻣﻨﯿﺖ اﺧﻼﻗﯽ، ﺳﻼﻣﺖ رواﺑﻂ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺗﻀﻤﯿﻦ ﻣﯽﮔﺮدد و ﭘﻠﯿﺲ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎی ﻗﺎﻧﻮن، ﻧﻈﻢ و ﮐﻨﺘﺮلﮐﻨﻨﺪه آن در ﺟﺎﻣﻌﻪ اﺳﺖ. اﻫﻤﯿﺖ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع در آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪون وﺟﻮد اﻣﻨﯿﺖ اﺧﻼﻗﯽ اﺳﺎس ﺟﺎﻣﻌﻪ و از ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻢﺗﺮ ﮐﺎﻧﻮن ﺧﺎﻧﻮاده و رواﺑﻂ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﺨﺪوش ﺷﺪه و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺘﻼﺷﯽ ﺷﺪن و ﻓﺮوﭘﺎﺷﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد. ﺑﺪﯾﻦ ﺟﻬﺖ ﻧﮕﺎرﻧﺪﮔﺎن ﺑﺎ ﺗﺒﯿﯿﻦ ﻫﺪف اﺻﻠﯽ ﺧﻮد در ﺟﻬﺖ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﻧﻘﺶ ﭘﻠﯿﺲ در ﺗﺤﻘﻖ اﻣﻨﯿﺖ اﺧﻼﻗﯽ ﺑﺎ روش ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ و ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ رﺳﯿﺪ ﮐﻪ اﻣﻨﯿﺖ اﺧﻼﻗﯽ در ﻣﻘﺎﺑﻞ آﺳﯿﺐﻫﺎ و ﺗﻬﺪﯾﺪات اﺧﻼﻗﯽ ﻋﯿﻨﯿﺖ ﭘﯿﺪا ﮐﺮده، ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ای ﮐﻪ ﺗﻤﺎم آﺳﯿﺐﻫﺎ از ﯾﮏ راﺑﻄﻪ ﻋﻠّﯿﺖ ﺗﺒﻌﯿﺖ ﮐﺮده و ﻣﻌﻠﻮلﻫﺎی اﻣﻨﯿﺖ اﺧﻼﻗﯽ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺑﺎرز در ﺣﻮزه ﻋﻤﻞ ﭘﻠﯿﺲ ﻗﺮار دارﻧﺪ.
خلاصه ماشینی:
اهمیت این موضوع در آن است که بدون وجود امنیت اخلاقی اساس جامعه و از همه مهمتر کانون خانواده و روابط اجتماعی مخدوش شده و به سمت متلاشی شدن و فروپاشی حرکت خواهد کرد.
در همین راستا از سال 1386 یکی از مهمترین طرحهای پلیس فراجا تحت عنوان طرح ارتقا امنیت اجتماعی در سطح کشور به مرحله اجرا در آمده است که این طرح ابعاد مختلفی را دربردارد و در حال حاضر نیز استمرار دارد.
حاصل آنکه، مراد از اخلاق در اینجا، نه تنها مطلق صفات نفسانی و هر فعلی است که متصف «خوب» و یا «بد» شده و برای نفس آدمی موجب کمال و یا نقص شود، بلکه امری فراتر از ملکات نفسانی، حالات روحی، روانی، آداب فردی، آداب اجتماعی و کلیه افعال اختیاری، اعم از جوارحی و جوانحی است که متصف به «خوب» و «بد» میشوند و دارای بار ارزشی هستند و انسان را در نیل به کمال نهایی، یعنی قرب الهی و عبودیت و بندگی کمک میکند (فولادی، 1389، ص 123-120).
از آنجا که زندگی اجتماعی به شدت تخصصی میشود، مهمترین موضوع این است که افراد و گروهها و نهادها تخصصی شده و در تخصص خود نهایت تلاش را بنمایند تا بتوانند امنیت مناسب را برای زیست بهتر بشری فراهم سازند.
(مطهری، 1359، ص 8-107) بدون شک محدودسازی روابط زنان و مردان، از بین بردن عوامل تشویش خاطر مردم، تأکید بر پوشش و ترویج فرهنگ حیا و شرم، دیدگاه عموم پیامبران است که نقش مهمّی در سالم سازی و امنیت اخلاقی جامعه دارد.