چکیده:
هدف پژوهش حاضر بررسی و مقایسه تحمل ناپذیری بلاتکلیفی، سبک های مقابله ای و تاب آوری در مادران با فرزند استثنائی و بدون فرزند استثنائی است. روش مورد استفاده در این پژوهش از نوع علی- مقایسه ای است. جامعه آماری این پژوهش شامل مادران کودکان استثنایی مشغول به تحصیل در مدارس استثنایی و مادران کودکان عادی در مدارس عادی مقطع ابتدایی شهر اردبیل در سال تحصیلی 1399-1400 است. نمونه آماری این پژوهش تعداد ۱۰۰ نفر از مادران مدارس ابتدایی استثنایی شهر اردبیل و ۱۰۰ نفر از مادران کودکان عادی مقطع ابتدایی در سال تحصیلی 1399-1400 اردبیل است. از روش تصادفی خوشه ای برای نمونهگیری استفاده شد. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامه تحمل ناپذیری بلاتکلیفی فریستون و همکاران (1994)، پرسشنامه سبک های مقابله ای بیلین گز و موس(1981) و پرسشنامه تاب آوری کونوردیویدسون (2006) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمونهای تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA) با استفاده از نرم افزار SPSS20 استفاده شد. یافته ها نشان داد که مادران کودکان استثنائی و مادران کودکان عادی از نظر تحمل ناپذیری بلاتکلیفی، سبک های مقابله ای و تاب آوری با یکدیگر تفاوت دارند(0/001>P). با توجه به این یافته های می توان نتیجه گرفت که تحمل ناپذیری بلاتکلیفی در بین مادران با فرزند استثنائی به طور معنی داری بیشتر از مادران با فرزند عادی هستند و تاب آوری و سبک های مقابله ای در بین مادران با فرزند عادی به طور معنی داری بیشتر از مادران با فرزند استثنائی می باشد که باید مورد توجه مشاوران در این حوزه قرار گیرد